Into the Darkest Oceans of Australia

Naam; Niklaus
Leeftijd; 1250
Geslacht; mannelijk
Rang; Verbannen Prins
Atlantis/ Oceanie; Atlantis officieel, maar hij zwerft er nu tussen.
Foto/ Uiterlijk;

Extra; Niklaus was de zoon van de Koningin, en een andere Meerman. Hij accepteerde Niklaus in zijn gezin, tot dat Niklaus anders leek te zijn dan de anderen. Hij was geen goede prins, verkrachtte zelfs zijn eigen moeder en zussen als hij erbij kon, en op volwassen leeftijd ( slechts 100 jaar) werd hij verbannen uit zijn gezin, en op de straten van Atlantis gedumpt. Echter daar kent iedereen Niklaus inmiddels ook wel, en heeft hij een huis net buiten Atlantis.


Naam; Caella
Leeftijd; 5600
Geslacht; vrouwelijk
Rang; Koinklijk, Koningin
Atlantis/ Oceanie; OCeanie
Foto/ Uiterlijk; vignette1.wikia.nocookie.net/assassinscreed/images/0/0e/Victoria_Atkin.jpg/revision/latest?cb=20150620150551
Extra; Ze heeft een Tweelingbroer, maar 4 minuten jonger dan haarzelf.

Naam; Jacob
Leeftijd; 5600
Geslacht; man
Rang; Koninklijke oom
Atlantis/ Oceanie; Oceanie
Foto/ Uiterlijk;
orig14.deviantart.net/3f27/f/2015/335/8/f/jacob_frye_small_by_xla_hainex-d9inouw.jpg
Extra ; tweelingbroer van Caella, 4 minuten jonger, waardoor hij de troon niet kreeg Maar het is misschien maar beter ook, Jacob handelt eerst, en denkt dan pas na. ( of niet )

Lisa
Vanmorgen vroeg was ze alweer uit het kasteel vertrokken. Ze vond het tien keer niks om daar te zitten, het was niks voor haar. Ze zwom een beetje rond tussen het mooie koraal, en genoot van de visjes die er zwommen. Nee het liefst woonde ze buiten het kasteel, maar ja dit was haar leven nou eenmaal dus daar kon ze weinig meer aan veranderen. Ja of ze moest zelf vertrekken, maar of dat nou de beste oplossing was wist ze ook niet. Rustig ging ze op een steen zitten en keek wat naar een school met vissen die voorbij kwam. Even streek ze door haar haar en haalde haar blik van de school vissen af en keek een beetje voor zich uit.
Na een tijdje gezeten te hebben besloot ze toch maar weer terug te gaan. Ze had er weinig zin in dat als ze niet te vinden was er weer bewakers op uit gestuurd werden om haar te zoeken. Dat gebeurde haar namelijk al te vaak. Rustig vertrok ze weer richting het paleis van haar moeder.

Keanu
Vanmorgen was hij al vroeg opgestaan. Hij hield er van om met het leger van zijn moeder mee te gaan op patrouille, puur om wat te doen te hebben. En hij wist zeker dat als hij geen prins was geweest, hij in het leger was gegaan. Ook nu was hij mee gegaan met de patrouille van het leger, en rustig zwom hij met het leger terug het paleis in. Natuurlijk zwommen de andere naar hun plek en vertrok hij richting zijn slaapkamer. Het was nog vroeg, maar hij had honger. Gister was hij ook al niet naar het oppervlak gegaan omdat het erg slecht weer was, en het vis seizoen ook niet bezig was. Vandaag was het een stuk mooier weer dus misschien waren er nu meer mensen op het strand of op de zee

Lisa
Eenmaal bij het paleis aangekomen zag ze net haar moeder terug naar binnen zwemmen, met een gezicht op onweer en haar oom er na een tijdje achterna. Dat kon het gezicht van haar moeder verklaren. Rustig zwom ze naar binnen richting de grote eetzaal waar ze rustig naar binnen zwom en op één van de stoelen plaats nam. Ze was helemaal geen fan van het mensenvlees, maar dat durfde ze eigenlijk de rest nooit goed te vertellen. Ze had geen zin om het buitenbeentje van de familie te worden. Ze pakte wat van het zeefruit wat op tafel lag en begon er rustig wat van te eten.


Keanu
hij had helemaal niks van zijn moeder en zijn oom opgemerkt aangezien hij al binnen was toen hun twee terug binnen kwamen. Rustig zwom hij nadat hij een tijdje op zijn kamer had gezeten zijn kamer weer uit en kwam op de gang zijn oom tegen waar hij enkel even naar knikte. Zijn moeder zou vast ook wel ergens in het paleis te vinden zijn. Die zou hij zo wel even gaan zoeken. Misschien wilde ze wel mee naar het oppervlak. Zo op klaar lichte dag zou Atlantis toch minder snel wat doen dan dat ze in de schemer gingen jagen

Rhyme:

Met haar blauwe ogen zocht ze de hallen af. Maar omdat zij de jongste was, leek het alsof alles en iedereen zo langzaam ging. Het blonde meisje was altijd op onderzoek uit. Als ze dingen had gevonden, nam ze deze mee naar haar kamer. Je kon het zo gek niet bedenken of ze had het in haar kamer staan. Dat was ook de rede dat er niemand in haar kamer mocht komen. Van parels tot vorken had ze opgeslagen en wanneer ze huisarrest had omdat ze weer te ver weg was gezwommen of iets had gedaan wat niet mocht, maakte ze er sieraden van. Vandaar dat ze ook altijd armbandjes, kettingen en oorbellen in had. Na het zien van haar kamer, besloot ze dan ook dat het tijd was om opnieuw dingen te vinden. Zo zwom ze er dan ook op uit om op onderzoek uit te gaan. Tevens begon ze een hongergevoel te krijgen en moest ze daar ook maar eens wat aan doen.... Ze kwam aan bij een scheepswrak en dook naar binnen om het te onderzoeken. De gele strepen op de punt van haar staart leken haast licht te geven en het meisje zwom dieper het wrak in op zoek naar kostbare spullen.

Keanu
Hij zwom door het paleis heen op zoek naar zijn moeder. Rustig zwom hij richting de grote hallen met de troonzaal, waar hij zijn moeder hoopte te vinden. Rustig zwom hij er heen en drukte zachtjes één van de grote deuren een stukje open. Rustig spiekte hij naar binnen en zag zijn moeder op haar troon zitten met een boek. Hij wist dat ze alleen las als ze tot rust wilde komen. Hij zou haar dan nu ook maar niet storen. Hij zou wel alleen gaan jagen. Even bleef hij nog naar zijn moeder kijken. Eigenlijk zakte hij een beetje in de gedachte naar vroeger, toen hij nog klein was en alleen hij er nog maar was. Hij had een geweldige jeugd gehad. Hij had zijn vader nog heel lang gekend. Dat moest natuurlijk wel aangezien zijn jongste zusje 93 jaar was. Even dacht hij aan de tijd met zijn vader. Soms miste hij hem nog wel, hij had nog zoveel meer van hem willen leren. Niet dat zijn moeder dat niet kon, maar toch het was anders. Hij was altijdx echt een vaders kindje geweest.

Keanu
Hij schrok op uit zijn gedachten toen hij zijn moeder hoorde spreken dat wie het ook was bij de deur, dat die binnen kon komen. Al gauw sprak ze dat alleen het jacob het was hij weg moest gaan. Ze had wel even genoeg hem gehad voor een dag. Even streek hij over zijn gezicht en drukte de deur verder open,waarna hij een stukje naar binnen zwom en de deur weer achter zich sloot " Sorry moeder ik wilde u niet storen, ik wil even kijken hoe het met u ging. En of u misschien zin had om mee te gaan jagen "Sprak die en keek haar aan. Nooit zou hij aan iemand toegeven dat hij zijn vader eigenlijk erg miste. Kom op hij was een volwassen man. Misschien had hij binnen 50 jaar de kroon wel, en dan zou hij zijn vader nog missen. Altans daar met mensen over praten, nee dat kon echt niet

Caella

Ze keek rustig nu in het gezicht van haar zoon, en even zag je een glimlach rondom haar lippen vormen terwijl ze opstond en even naar hem keek.'' Het gaat redelijk Keanu, ook al is je oom elke dag weer bezig om mij te herinneren van dit.'' Ze wreef even over haar buik heen en zuchtte even.'' En Keanu, wanneer leer je eens mij niet met U aan te speken? Ik ben je moeder, en niet je koningin.'' Sprak ze rustig en keek hem ook zo aan, en streek hem nu ook gewoon even over zijn wang toen ze eenmaal dichtbij genoeg was. Ze dacht even kort na over zijn vraag en knikte nu ook er even op.'' Lijkt me leuk even met je te gaan jagen voor Atlantis echt actief gaat worden. En dan heb ik eens een reden om het terrein af te gaan zonder soldaten en generalen. of je oom.'' sprak ze het laatste toch iets wat geirriteerd uit, duidelijk had Jacob het nu echt gedaan bij haar.


Jacob

Hij keek naar haar en lachte nu even.'' Well, finally someone who sings my song. I mean she is my sister and all, but she makes it such a fuss.'' Sprak hij er rustig op en zag haar alweer vertrekken, maar hij besloot nu eens niet achter haar aan te gaan, hij was geen oppasser van haar, en ze kon zich prima zelf redden waarschijnlijk. Hij ging nu ook het wrak uit, en keek een beetje om zich heen, terwijl hij nu terug zwom in de richting van Oceanie momenteel, zonder ook maar even geen oog om zich heen te wenken, hij ha al genoeg littekens opgelopen van de kroeggevechten, die Jacob meer dan eens zelf uitlokte. Ook nu ging hij weer naar de plaatselijke kroeg zoals altijd, maar werd er al snel uitgeschopt, want de eigenaar wou geen gevechten hebben. Wel op een beleefde manier overigens. natuurlijk was Jacob nog altijd de broer van de koningin, maar dit keer accepteerde jacob het wel, waardoor hij nu rustig het dorp verder verkende, niet weten wat hij nu weer eens zou doen, want de illegale vechtclubs waren alleen echt in de avond actief, en tja. daar was Jacob, hoe graag hij ook vechtte, niet echt welkom, om dezelfde redens. Hij was koninklijk, en soms wou Jacob dat hij gewoon een normaal iemand was, en eindelijk eens 'lol' kon maken. oftewel gewoon eens deelnemen in een ouderwets straatgevecht.

Niklaus

Momenteel zat hij in zijn welvertrouwde plek, net aan de achterkant van atlantis, in een oud scheepswrak die er al enkele honderden jaren lag. Zijn eigen huis in Atlantis was hij nu ook 3 weken geleden uitgeschopt, omdat zijn stiefpa het als barakken nodig had. Hij lag nu op een plank, wat vroeger best wel eens een bureau kon zijn geweest, en keek een beetje om zich heen, al had hij momenteel weinig tot niets te doen. Na een tidje zwom hij er toch uit, terwijl hij een boog om atlantis maakte. Hij zou vanavond wel eens de stad in gaan om plezier te maken, maar nu nog niet. Toen hij het idee had dat er ogen in zijn rug aan het prikken waren, stopte hij, maar na niets te hebben gezien, ging hij verder, in de richting van de jachtgronden om wat te gaan jagen. Hij had honger, en niet een klein beetje ook, maar Jagen wanneer zijn 'familie', al zag hij het niet eens meer als familie, al had hij nog altijd alleen maar respect voor zijn zussen en broers, kon niet eens, want dan werd hij door de soldaten bijna afgemaakt en een volledig leger achter zich aan gestuurd. Hij zom rustig door en stak nu zijn hoofd boven water, en keek even naar het strand verderop, waar momenteel het niet echt heel druk was, mede doordat het vandaag nou niet echt een geweldige dag was, maar hij zou nu wel zijn eten krijgen. Dan maar geduldig even afwachten, en anders zou hij zelf wel even ergens wat voedsel vandaan gaan halen.