Into the Darkest Oceans of Australia

Rhyme

Ze schrok op toen ze langs het café zwom. De deur zwaaide open en Sam knalde tegen een steen aan. Haar ogen werden groot en toen de man zei dat Sam hun prins niet was, zwom ze naar binnen en tikte de man op zijn schouder.
"You are going to apologize.. Now." De man keek om en fronste. "We accepted him, so you do too. He never did anything wrong. Sam is a better prince then Jacob ever will be. So apologize, now!" De man brabbelde wat, een sorry en dat hij het niet meer zou doen. Blijkbaar vond hij ergens dat ze gelijk had. Maar hij was er niet blij mee.
"If you ever do it again, you will be put in jail." De man zwom naar buiten om zichzelf te verontschuldigen. Maar was ook al snel weer weg en Rhyme zuchtte en zwom bij Sam neer.
"How are you feeling?" Vroeg ze zacht. "I was looking for you. Mother want that you sleep in the castle today. Tomorrow is a big day." Ze glimlachte ietwat triest naar hem. Hoopte dat het goed met hem ging, zijn oog begon al wat donkerder te kleuren en ze zuchtte, waarom moesten mensen zo doen?

Rhyme

Ze keek naar Sam, terwijl ze een hand op zijn schouder had liggen. Luisterde naar zijn woorden en sloeg haar ogen neer toen hij vertelde dat zijn oog pijn deed.
"It's becoming kinda blue already." Mompelde ze, Rhyme was niet iemand die graag loog en vandaar dat het ook extra moeilijk was om voor te houden wat er was gebeurt buiten de poorten.
"You listen?" Vroeg ze toch wat verbaasd. "I am glad about that, nice too have someone fun around for once." Ze kon begrijpen dat zijn rug pijn deed en ze kon zichzelf er ook mee vergelijken, haar rug was op dit moment nu ook niet echt pijnloos te noemen.
"You are going?" Vroeg ze wat ongelovig. "Just stay for the big party. Sam, I need you, I don't want to dance with anyone else. I want to dance with you. Can't we go after the party? I would love to go with you, I will never let you go alone in that awful place." Ze zuchtte dan ook en keek hem nu wat serieuzer aan.
"Are you sure you want to do this? What if it's a letter from your father, written as him being your mother and the moment you are there, he will kill you? Are you sure, Sam.. I don't want to lose a brother." Het was duidelijk dat ze niet wilde dat Sam iets zou overkomen en dat ze om hem gaf als broer. Zij wist dan ook niet beter als dat hij deel uitmaakte van de familie en zo jong als ze was, maakte ze altijd kleine spulletjes voor hem. Huisjes, popjes en gaf hem vaak bloemen. Hij was haar broer en toen ze in staat was om mensen uit te nodigen en feesten te geven, stond zijn feest ook boven aan de planning. Al was het dit jaar wat last minute gegaan. Maar desalniettemin, het zag er prachtig uit.

Rhyme

"Yes it is, my sister and two brothers are always babbling about stuff I don't like. You are fun and. I don't know, maybe it's because you are not yet 1000 years old. Will you become as stupid as them?" Vroeg ze hem en hem vragend aankeek. Ze hoopte namelijk van niet.
Ze las de brief die hij haar aan gaf en ondanks dat het een vrouwen handschrift was en hij zeker wist dat het van zijn moeder was, was zijzelf er nog niet geheel over uit.
Het kon altijd nog fout gaan en wat als iemand anders hem in elkaar zou slaan. Hij had het over het feest en dat het niet overmorgen al was. Daar had hij een punt.
"Don't underestimate what I have too prepare for such a party." Zei ze gemaakt beledigd. Ze knipoogde naar hem.
"We will only be gone for a day then?" Vroeg ze hem dan ook rustig. "And I go with you, Sam. Wouldn't your mother mind?" Vroeg ze toen wat twijfelig. Niet dat ze van gedachte zou veranderen. Ze zou hoe dan ook naar binnen gaan en liet hem niet alleen.

Rhyme

Of ze wist of ze een oudere zus had, jawel, dat was wel iets wat ze wist. Enigsinds, ze had haar moeder er ooit over horen praten, maar had verder haar mond erover gehouden. Maar verder had ze er totaal geen weet van.
"She died indeed, they just gave her too the sea or something like that?" Vroeg ze zacht, had eigenlijk niet echt het hele verhaal onthouden.
Maar toen vertelde hij dat ze leefde en een slaaf was in Atlantis? Ze sloeg haar handen voor haar mond.
"Are you serious?" Vroeg ze hem haast ongelovig. "Don't tell this to my mother, maybe she will be angry at you. Even I am a bit angry at you..." Ze sloeg haar ogen neer. Al klonken haar woorden niet boos en zag ze er eerder teleurgesteld uit. Ze vond het niet leuk dat hij zoiets verborgen hield en eigenlijk had hij zoiets meteen moeten zeggen.
"Did they... How much did they hurt her, did they know she was the princess?" Ze keek naar hem op, haar ogen lagen vol met verdriet en ze kon enkel voorstellen dat hij hier zo lang mee heeft gezeten. Maar hij had dit verzwegen, in het belang van wie eigenlijk? Zijn moeder had hem geaccepteerd en hij vertelde zoiets niet even? Een zucht, wat moest ze hiermee?

Rhyme

"We don't just kill. You of all people should know that." Zei ze zacht en wreef in haar handen. Haar gezicht vertrok even van de pijn. De wond op haar hand was nog te vers. Haar blauwe ogen stonden vol onbegrip en een soort wanhoop. Toen hij vertelde dat ze gemarteld was en zelfs verkracht was kwam er een rilling over haar rug heen. Ze keek naar de grond, wat moest ze tegen hem zeggen? Al het goede was opeens verdwenen, de steun die ze van hem verwachtte was weg.
"You are 400 years here, 400 years of torture and.. Raping further. If you had told it the instant you got here... Sam." Het was duidelijk dat ze niet helemaal wist wat ze moest zeggen.
"Getting raped once is bad enough... But several times?" Misschien dat het nu wat doorschemerde dat zijzelf dus verkracht was. Maar het kon ook zijn omdat Rhyme altijd medeleven toonde. Ze keek naar de ketting en daarna naar hem.
"You don't want to be my brother anymore?" Vroeg ze en keek fronsend naar de ketting. "I'm not the one that wants too leave. But you have too tell my mom. She has the right too know. Shall we tell her, I come with you. I am still your sister. Even if you don't want it anymore." Hij had geen keus. "I understand that you didn't tell anyone about this. Still it wasn't the best option and you could have saved someone 400 years of torture and raping. But I get it and if you want to go away and never want to see me again, then go. If you want to take the easy option, then you have to go. Do you want the family option, stay. I still go with you too see your mother." Ze keek hem aan.
"If you want" Nog steeds was de pijn in haar ogen te zien, maar ze sloeg haar armen nu om hem heen in een knuffel.
"You can't push me away. I will always be your sister. Even if you do stupid stuff." Een verdrietige lach kwam op haar lippen.

"I don't think I want to know that, Sam." Mompelde ze zacht. Ze hoefde niet precies te weten wat haar zus had moeten ondergaan. Vooral niet het gedeelte waar ze verkracht zou worden. Zelf zou ze liever kiezen voor een marteling, dan een verkrachting... Het liefst eigenlijk geen van beide.
"You are not a wimp for not wanting to rape or torture someone, it's called normal. Do you think I am a wimp or my mother? I mean, they don't rape and torture." Zei ze rustig.
Hij wilde het liever zeggen wanneer hij wist of ze nog levend was en Rhyme zuchtte.
"I know you don't want to tell it. It's a hard thing to do, but you have to. Even when she is dead, mother needs to know. It's her daughter and she wants to know in what a horrible situation she is in and if she is dead, then I hope it's a long time. If she is dead for a hundred year, I would be mad at you for not saying it sooner." Ze glimlachte pril naar hem en ze haalde haar schouders op.
"You didn't destroy your happiness. I am happy you said it; that's a big step." Gaf ze eerlijk toe. "Everyone has secrets, so do I, so does mother. Sometimes we don't have a good excuse for keeping a secret. But we just do it; you are not the only one. I love you too, in the little sister area." Een glimlach, terwijl haar gedachte overuren maakte. Zij was nog niet klaar om te vertellen dat zijzelf verkracht was, door zijn halfbroer zelfs. Dus hield ze daar netjes haar mond over. Tuurlijk was ze ergens boos op hem, maar tegelijkertijd had ze medelijden met hem omdat hij zoveel jaren met het geheim heeft moeten rondlopen. Ze kon niet boos op Sam blijven. Hij had zoveel voor haar betekent en ze zag hoeveel pijn dit hem zelf deed. Ze zou hem blijven helpen.
"You don't have other secrets that I have to know about?" Een plagende ondertoon was nu toch in haar stem te horen.

Rhyme

"That's the best option." Zei ze hem, het was niet goed om zo'n geheim nog langer bij zich te houden. Hij had er al lang genoeg mee rond gelopen en ze wist zeker dat haar moeder hem het niet zou haten hierna. Dat mocht ze niet eens van hem. Hij vertelde over dat hij homo was en ze glimlachte, iets wat ze al wist. Maar dat hij iemand leuk vond wist hij niet.
"Are you serious? I will not interrupt anything. I can watch out for you! This is so mean." Ze sloeg haar armen over elkaar heen. Dit was oneerlijk.
"Je zegt toch niet dat je iemand leuk vind om daarna het niet te vertellen?" Zei ze verontwaardigd, maar met een lach op haar gezicht.
"Zeg het jij!" Grijnsde ze breed. Ze was al lang blij dat hij niet over haar geheimen vroeg. Niet dat ze er zoveel had, maar de grootste zat aan het puntje van haar tong om door de straten te schreeuwen. Het gewoon te roepen en daarna boos weg te gaan. Iets wat ze natuurlijk nooit zou doen, maar schreeuwen leek haar op dit moment geen slecht plan.