Assassin's Creed; Feuer fur Immer

hij zat momenteel in het grote landhuis aan de rand van Berlijn, in hun studeerkamer. HEt landhuis van groot, en bijna alle hooggeplaatste leden van de templar order woonde hier. Hij zat hier rustig in de kamer, die gevuld werd door piano muziek, terwijl er op de vleugel een kop dampende thee stond. Hij zon momenteel er niet bij, iets wat hij normaal el deed eigenlijk als hij speelde, maar dit keer gewwon eens niet door de verandering. Iedereen wist dt je hem nu niet moest gaan roepen, niet moest gaan aanspreken, al was het om iets leuks, hij zou het in zijn prive momenten zeker niet van harte afnemen. Echter of dit moment kwam er een Tempar binnen stormen die hem aankeek.'' Mister Starrick!'' riep hij en Charles stopte het piano spel, draaide zich een kwartslg en schoot de man gewoon door zijn hoofd.'' I TOLD YOU NOT TO DISTURB ME!'' riep hij er kwaad bij, maar negeerde nu het lijk verder en begon nu rustig weer verder te spelen. Toen hij het sstuk uit had, ging hij wat naar achteren en pakte nu de kop thee in zijn handen, en negeerde nog altijd het lijk wat momenteel bij hem n de kamer lag. Straks kwam er vast iemand om het op te rumen, dat was hij in geen kanten van plan dat te gaan doen. Rustig nam hij een slok, om hem vervolgens op de vluegel te plaatsen weer, en nu van het pianokrukje op stond en de thee weer oppakte, en zo over het lijk in stapte in de richting van zijn kantoortje, waar hij achter het bureau ging zitten en wat zaken door ging nemen. Hij las even over een document over the pieces of eden die er nog in Berlijn zouden zitten, maar goed verstopt, en volgens de deskundigen alleen open gingen met een Sage, Dat betekende dus dat ze maar eens op zoek moesten naar een, maar Charles vertrouwde niemand deze tak eigenlijk toe, behalve zijn tweelingzus eigenlijk. ij zou haar wel eens gaan vragen als hij haar zag.



Heel goed wetend wat hij was, zat hij momenteel heel rustig een kopje koffie te doen bij een cafe. Hij had voor zijn bruine oog momenteel een ooglapje gedan, zo leek het gewoon alsof hij last had van ijn oog, en verder niets opvallends aan de hand was. Hij had namelijk inmiddels wel een beetje geleerd van zijn vorige levens, en na zijn idee wren de assassins en Templars hem over de tijd ook een beetje vergeten. Althans zo leek het al een beetje. Hij nam een slok van zijn koffie, en pakte het koekje wat ernaast lag. Deze tent was n het bezit van de Templars, je zou zeggen dat hij dus momenteel op zeergevaarlijk terrein was, maar hij was een vaste klant hier nmiddels, elke morgen zat hij hier zijn bakkie koffie te doen en die templars leken te geloven dt zijn oog niet helemaal in orde was, want die knappe serveerster die hier rondliep, die geloofde zijn verhaal. Althans, dat leek zo in zijn ogen. Hij dronk nu na zijn koekje opgegeten te hebben zijn koffie leeg, en stond op, en liep zo rustig door haar de kern van Berlijn, om zijn dagelijkse inkomen te doen en niet opvallend te zijn. Vooral niet zijn patroon veranderen, en ondertussen proberen Juno te bevrijden, zijn geliefde, dat was een beetje zijn doelstelling.