The kingdom of Enervion

Gimli

Hij keek naar Legolas, terwijl hij nu een andere elf tussen hen zag springen die duidelijk vroeg wat hij hier deed.'' Wat ik hier doe is niet jou zaak, elf.'' Sprak hij tegen haar, al gaf LEgolas al een iets beter antwoord dan gimli dat had gedaan, en ook veel netter dan gimli overigens, want je kon echt nog wel merken dat Gimli een echt dwerg was, zo koppig als altijd, enkel tegen legolas liet hij eigenlijk een wat vriendelijkere kant zien. Nou ja wat je vriendleoijk kon noemen, hij noemde LEgolas een heuse vriend, niet waar iedere elf zo blij mee was, aangezien die allemaal nog steeds de wind van voren kregen van Gimli. Dat hij 50 jaar geleden nog uitgescholden was voor een Goblin mutant, was ook niet wat Gimli niet wist, en ook beter niet kon weten. Want hij was toch een trots man, en verlies gaf hij niet toe.

Tauriel

Ze keek naar de twee dwergen die duidelijk niet bang leken, en zelf ook gewapend waren. Tauriel was niet slecht van hart, en wat ze zeiden was ook niet verkeerd, evenls het delen enzovoort. Ze uchtte even voor een moment, en liet haar boog nu langzaam zakken en keek naar haar broer.'' Wat mijn broer zegt, jullie zijn te diep in de bossen. Neem het hert mee, en laat me jullie niet weer hier zien, begrepen? anders heb ik geen mercy meer in mijn bloed.'' Sprak ze tegen hen en keek nu naar haar broer en knikte even voor een moment.'' laten we maar terug gaan.'' Sprak ze nu en keek hem aan.'' Die twee hebben mijn oefening verziekt, maar het zal ze nog wel bezuren.''

Quenya

Ze keek naar haar en zag de pjl.'' Dan breng ik haar wee tot leven en zal het jou bezuren. Rafen zijn niet mild als ze dood zijn.'"S prak ze droog en keek haar aan terwijl ze even snoof. Ze ging duidelijk met een rotvaart weg, iets te snel in haar gedachten, maar het kon haar niets shelen. Nu zocht ze wel haar in haar bol op, en keek even naar haar terwijl ze zag wat ze allemaal pakte en lachte even, terwijl ze er nu voor zorgde dat de pijlen van het kompas begonnen te draaien, en niet zacht ook. Ze lachte even, zo dat zou haar wel leren haar en haar vogel te bedreigen, uiteindelijk was quenya in haar gedachten sterker, ze had de krachten van haar vader, en die waren al niet echt mild. Ze lachte en liet nu de flessen water lekken, zodat de tas nat zou worden en liet dan haar beeld vervagen. Ze had genoeg lol gehad. Ze ruimde de bol weer op in haar tent, en deed even een schild om haar huisje heen, zodat zowel zij als haar raaf niet geraakt konden worden en ging rustig voor haar tent zitten, en zuchtte even terwijl ze in een soort meditatie stand ging zitten. Het kompas zou nu enigszins weer normaal moeten gaan doen, aangezien ze nu de bol weg had, ukon ze niet meer over afstand haar magie gebruiken.