My life became a hell when my Parents died..

Rachel Dashae

Haar hoofd ging in een ruk omhoog toen ze een stem hoorde, met grote ogen keek ze het meisje aan terwijl haar tranen langzaam ophielden. "Ehm. Jawel, denk ik. Gebeurd wel vaker." zei ze met een schorre stem terwijl ze haar tranen wat snel wegveegde, haar wang begon door het wrijven alleen maar meer zeer te doen maar daar zou ze later wel voor zorgen. Ze lag in een soort foetus houding op de grond aangezien ze zich schaamde, voor alles wat er tot nu toe is gebeurd. Voorzichtig duwde ze zichzelf omhoog en ging met haar rug tegen het bankje zitten, haar hand ging automatisch naar haar buik toe. Het kind was weer rare fratsen aan het uithalen waardoor ze even een moeilijk gezicht trok.
Ze merkte duidelijk op dat ze moeite had met communiceren, ze bekeek het meisje even wat zojuist tegen haar is gaan praten. Het meisje zag er niet bepaald uit, sowieso rond de 16. Ook zij was waarschijnlijk al verwikkeld in hetzelfde complot als Rachel. Zodra de pijn grotendeels was weggezakt besloot ze maar netjes te doen, ze hoopte dat ze niet teveel had gezien van het conflict net. Zij, als een van de oudere hier, moest het voorbeeld laten zien om haar mond te houden en vooral niet ergens tegen in te gaan.
"Ik ben trouwens Rachel." zei ze uiteindelijk, haar stem wat minder schor terwijl ze zich wat meer omhoog duwde zodat ze wat comfortabeler op het bankje kon zitten.

Cristina Vespucci

Ze keek naar haar met toch een iets medelijdende blik in haar ogen, maar het was bij haar meer dan standaard geworden eigenlijk, ze vond dat niemand het verdiende hier. '' Mooi.'' Sprak ze even, ze wist niet wat ze er anders op moest zeggen, wat kon je erop zeggen. Ze ging nu ook kalm naast haar zitten, terwijl ze met haar bruine ogen naar haar keek en even knikte.'' piacere di conoscerti Rachel.'' sprak ze automatisch, maar bedacht zich dat ze dat waarschijnlijk niet kon verstaan, en dacht duidelijk even na.'' Leuk ontmoeten.'' Sprak ze nu ook twijfelend, omdat ze zelfs na zoveel jaren hier te wonen de taal nog totaal niet onder de knie te hebben.'' Ik ben Cristina.'' Sprak ze nu ook, en wees maar naar haarzelf, voor het geval ze het nu niet goed zei. Ze keek even naar haar buik, en slikte even. Zij zat er uidelijk al langer mee dan haar. Eigenlijk moesten ze gaan ontsnappen, maar ze wist dat in har tijd iemand dat al eens geprobeert had, en die er niet goed afgekomen was. daardoor durfde ze het niet. Ze draaide even een beetje aan de ring om haar vinger, dat van haar jurk die ze aan had, overduidelijk het duurste was, maar het was haar verlovingsring van die jongen waar ze verliefd op was. Ze had hem nooit afgedaan, wetend dat hij misschien nog steeds van haar hield, en dat haar kans was om hier misschien weg te komen.

Caterina Sforza

Ze keek naar hem en slikte even voor een moment.'' nee jij moet vertellen. Dat is leuk, jij zou verhaaltje vertellen!'' sprak ze toch duidelijk wat blij. ''En anders jij broer vragen! Oh nee die is op vakantie zei mama..'' Herstelde ze zichzelf direct. Ze keek hem aan.'' maar mama vertelde niet wanneer broer terug zou komen. Weet jij wanneer broer terug komt? hij zit vast in zonnig land.'' sprak ze en ging weer een klein beetje zitten, en hoorde gebulder op de gang.'' waar is dat kleine kind! ze zou aan het boenen zijn!'' werd er op de gang geschreeuwd.'' Sforza!'' sprak de man duidelijk en ze pakte haar pop beet, en keek naar Keanu. Hij zou het toch geregeld hebben?

Caterina Sforza

Ze keek naar hem en knikte dat ze hier moest blijven en kroop helemaal weg onder de dekens, terwijl ze de stem van de man op de gang wel hoorde.'' Vuile...'' sprak hij rustig en keek hem aan.'' Wie zegt dat jij degene bent die dat beslist? gaat ze dood, gaat ze lekker dood.'' sprak hij rustig en keek hem aan.'' henbben we een mond minder te voeden. Jij weet hoe het hier gaat, stom kind.'' sprak hij en wees met zijn vingertje naar hem, en haalde nu zijn hand uit, om hem een klap in het gezicht te geven en eigenlijk zover in elkaar te trappen dat hij op de grond zou gaan vallen. Althns dat was zijn plan.'' Ze moet werken, en jij hebt hier niets over te zeggen, vuile klootzak! We hebben jou eten gegeven, onderdak bezorgd, en nu ga jij even beslissen hoe wij het hier doen?''

Caterina Sforza

Ze stond op doordat ze hoorde hoe boos de man was, en ze opende de deur nu ook.'' Ikke al werken..'' sprak ze en liep met gebogen hoofdje weg, en hij grijnsde.'' waag het nog eens om mij tegen te spreken. Wij hebben jou geref, je had op straat kunnen leven, zonder je pappie of mammie, en ga nu maar spelen, of wat je ook wil doen. Er zal geen ontbijt voor jou zijn.'' sprak hij rustig, en keek hem duidelijk furieus aan, en zou hem waarschijnlijk zo de nek om draaien, maar hij kon dat net niet maken. '' en jij Sforza, jij gaat naar de keuken, de kok heeft een hulpje nodig.'' sprak hij tegen haar en ze knikte enkel.'' ja papa.'' Sprak ze ook rustig, en liep zo naar de keuken toe.'' vanavond mag jij trouwens in de kelder slapen, Reeves, dan weet je dat alvast, kijken of je daar wat af kan koelen.''

Caterina Sforza

Zij liep vrij vlot nar de keuken waar de kok al zag dat ze binnen kwam en kort glimlachte.'' ah daar is mijn hulpje al.'' Sprak hij rustig, duidelijk was dit een andere kok als anders, want degene die meestal in de keuken stond, was ziek. Hun '' vader'' Had ook niets meer tegen Keanu gezegd, die zag het al als een zinloze discussie eigenlijk, hij wist zelf donders goed dat hij nog bij hun inwoonde, en nergens anders kon wonen, want daar zorgden ze wel voor. De meeste hier konden nauwelijks zelfs lezen of schrijven. En onderwijs kregen ze ook niet. ja onder het mom van Privélessen in het weeshuis, maar de lerares die kwam, gaf hun geen les zoals je normaal krijgt op een school, nee je kreeg schoonmaakles. Caterina begon de aardappels te schillen omdat ze dat meestal deed, maar de kok nam al snel het mes uit haar handen. '' nee nee nee meisje, dat is veel te scherp voor jou.'' sprak hij en glimlachte.'' Kom jij mag de cupcakes maken.'' sprak hij rustig. nee normaal kregen ze geen cupcakes, maar deze man wist het niet en dat was in het voordeel van alle kinderen dat ze nu wel gewoon een fatsoenlijke maaltijd kregen. Ze liep met de kok mee, die haar een garde gaf, en uitlegde hoe ze kon kloppen, en dat deed ze dan ook rustig. Dit vond ze wel leuk moest ze toegeven.

Caterina Sforza

Ze klopte het beslag rustig door en hij glimlachte even voor een moment.'' Zo, en dan gaan we de vormpjes vullen en mag jij de kom uitlikken.'' sprak hij rustig, en dat tweede deed haar best glunderen, al lag het er waarschijnlijk vanmiddag wel weer uit, want helemaal beter was ze natuurlijk niet. De man keek even naar Keanu en knikte even.'' Goedemorgen.'' sprak hij vriendelijk en liep naar hem toe.'' Kwam jij mij ook helpen?'' vroeg hij vrij normaal, vriendelijk.'' ik kan momenteel alle hulp goed gebruiken, er zijn genoeg kindermagen te vullen, en man wat zijn ze hier allemaal mager.. Ze verdienen een feestmaal, en niet anders. Die buikjes mogen wel wat dikker worden'' sprak hij lachend.'' Als je zou willen helpen, jongeman, zou jij voor mij die broodjes daar willen roosteren, en besmeren met boter uit de koelkast? zou ik heel aardig van je vinden.'' Sprak hij voor hij Caterina weer ging helpen, die ondertussen namelijk al dapper begonnen was met de vormpjes te vullen.