Medieval times

Dean WInchester

Hij keek naar haar en glimlachte even een beetje, terwijl hij haar zacht verder bleef zoenen, en zijn handen gulzig over haar lijf liet glijden en glimlachte even een beetje terwijl hij rustig naar haar keek, maar al snel weer verder zoende, en nu toch een beetje ongeduldig haar slipje langzaam naar beneden begon te verwerken en haar even hielp met zijn eigen kleding, waardoor je toch echt wel merkte dat hij nu wat ongeduldig werd en er gewoon zin in had. Hij gromde even lustig en zo versnelde zijn zoen ook al snel terwijl hij nu echt hebberig over haar lichaam gleed, Ja het was gewoon echt veel te lang geleden dat ze dit hadden gedaan. Veel te lang.

Farah Cheney

Met een vrij bezorgde blik keek ze naar hem toen hij eenmaal begon te praten en ze beet ondertussen op haar onderlip, aan het einde begon ze even zachtjes te lachen. "Ik maak me er echt teveel druk om he?.." zei ze zachtjes met een kleine grijns. Ze sloot haar ogen even toen hij een kusjes gaf en ze drukte er zelf nog eentje achterna en opende langzaam haar ogen weer. De wrijving over haar buik zorgde voor een warm tintelend gevoel, een vrij raar gevoel en ze greens uiteindelijk met een klein knikje als bevestiging op zijn opmerking. "Wat bof ik toch met zo iemand als jij." zei ze met een flinke grijns op haar gezicht en drukte nog een laatste kus op zijn lippen en legde haar hand op die van hem, vlocht haar vingers tussen die van hem en hield zo zijn hand vast en liet deze op haar buik liggen. Ze legde haar gezicht weer terug tegen zijn nek aan en sloot voorzichtig haar ogen. Ze opende haar mond nog wat om iets te willen zeggen maar ze slaakte echter een kleine zucht, sloot haar mond maar weer en voelde hoe ze zelf in een slaap begon te zakken.

Lucretia Winchester

Ze luisterde naar haar dochters woorden en keek even verbaasd toen ze vertelde dat de smid een nieuwe zoon had. "Altijd leuk om te horen dat er een nieuw kind is geboren, doet me denken aan de tijd dat mijn kinderen nog klein en schattig waren." zei ze zachtjes lachend, plagend bedoeld en een kleine knipoog Selene's kant op stuurde. Ze legde voorzichtig haar broodje neer en de nieuwe ketting in haar hand hield, het was een vogeltje en Lucretia moest er even om glimlachen. "Dit soort vogeltje is vaak te zien bij ons in de tuin, al sinds je vader klein was. Neem de volgende keer ook eentje voor mij mee." zei ze met een kleine glimlach en at haar broodje op. Ze veegde met een servet haar mond af en en leegde deze daarna op haar bord. "Ik ga zo nog naar je vader toe, wil je ook mee of ga je liever je eigen ding doen?" vroeg ze uiteindelijk en keek weer even naar Selene.

Will Thatch

Will keek geïnteresseerd naar de woorden van zijn vader, greens wat gemeen en knikte daarna. "Ik regel dit vader, White Castle en het dorp zullen weten waar Black Castle toe in staat is." zei hij kalmpjes en legde voor een moment een hand op zijn schouder terwijl hij opstond. "Ik zal mijn harnas maar aan doen, als we nu aanrijden zijn we daar voor het donker. We zullen zoveel mogelijk meenemen, je zult trots op mij zijn vader. Dat beloof ik." voegde hij nog toe, glimlachte nog even en liep met een grote grijns langs het bloedbad en zo naar de deur. Hij beval de ridders naast de deur om de paarden en andere ridders klaar te maken, om een kar mee te nemen voor alle kinderen en overige plunderingen. Hij liep terug naar zijn kamer waar hij zijn harnas omdeed en zijn zwaard aan zijn riem vast maakte, hij liep richting de uitgang van het kasteel waar zijn paard en ridders al klaar stonden. Hij sprong op zijn hengst Ararad en liet het teken vallen om te gaan.
Na een tijdje kwam hij met zijn groep in de buurt van het dorp van White Castle, hij nam de tijd om te stoppen aangezien de meeste wel wisten wat ze moesten doen. "Kinderen en eventueel wat waardevolle dingen die je kunt plunderen, onthoud dat!" schreeuwde hij nog even en liet een schreeuw horen terwijl hij zijn vuist in de lucht gooide. De paarden stormden het dorp binnen en de eerste paar kinderen werden al van hun moeder gescheiden en al vele deuren werden ingetrapt om te kijken voor iets waardevols. Will zelf kon er alleen maar om lachen terwijl hij zag hoe de kar langzaam vol kwam te zitten met jonge kinderen.

Sam Winchester

'Het ziet er dan naar uit dat we ergens toch nog gezegen zijn' zei Sam rustig en naar de woorden van Theoden luisterde. Het zou nu niet lang meer duren of hij zou inderdaad op die troon zitten en het werd in die woorden van Theoden alleen maar bevestigd. 'Ik moet zeggen dat ik diep vereerd ben vader, maar zeker moet er toch nog wel een mogelijkheid zijn om uw leven te redden' zei hij, ja hij kon natuurlijk niet uit zijn rol breken, niet voor die papieren ondertekent waren. 'Maar ik zal de papieren halen, en als we echt niks kunnen vinden, als het echt hopeloos is dan hebben we de papieren, maar vinden we er wat op dan kunnen we ze opbergen tot u uit ouderdom heen zal gaan...Tenzij uiteraard u uw gedachten veranderd' zei Sam. Sam legde even zijn hand op die van Theoden en vertrekt dan uit de kamer om de papieren te halen.

Mykola Liski

Mykola boog weer voor de prins wanneer hij bedankt word. 'That was no trouble my prince' zei hij en Will achterna ging ook weer terug naar de troonzaal. Hij ging weer op zijn vaste plek staan wat achter de stoel van Edward was. Maar bij het moment dat er een show komt zoals hier genoemd werd trappelt hij soort van op en neer als een klein kind uit enthousiasme wanneer de servant en de ridder uit elkaar werden getrokken door de hongerige wolven. Wanneer de jonge prins weg is komt de jonge prinses de troonzaal binnen zetten onder het bloed, niet haar eigen bloed uiteraard. 'Oh dear another one gone by the young princess hand' sprak hij over Gemma.

Gemma Thatch

Gemma zag haar broertje voorbij komen toen ze de troonzaal binnen kwam onder het bloed, nee ze boog niet voor haar vader want haar vader had hun altijd vertelt dat hun dat niet hoefden want hun waren immers zijn kinderen. 'Ze onderbrak me terwijl ik aan het spreken was' zei ze alleen maar. Ja Gemma was er niet onbekend mee dat ze nogal een temprament kon hebben en een kort lontje waardoor ze al meerdere slaven aan het mes of zwaard had geregen. 'Dus pappie ik heb weer een nieuwe slaaf nodig' zei ze liefjes wat ze uiteraard niet was, maar ze bleef toch ergens altijd wel papa's meisje.

Théoden Winchester

Hij keek naar Sam en Glimlachte even een beetje naar hem.'' Als je oom het juiste middel heeft gegeven houd ik het nog 2 weken vol tot het tegengif komt.'' Sprak hij rustig en glimlachte even en beetje.'' maar ik geloof in jou Sam.'' Sprak hij rustig en keek hem even na, en wou net gaan slepn weer, toen hij zijn vrouw en dochter binnen zag komen.'' Selene, Lucretia.'' Sprak hij toch wel blij en sloot zijn ogen even.'' Het spijt mij dat je je vader zo moet zien, Selene.'' sprak hij duidelijk probeerde de man zich sterk te houden. Domani werd echter nu wel wakker en kee omhoog, en moest duidelijk zien waar ze was.'' Papa?'' sprak ze wat slaperig en keek even om zich heen.'' Mama?'' vroeg ze daarna ook direct, en het meisje kroop nu omhoog en begon te lopen, naar Selene dit keer. Want Domani had haar grote zus altijd een beetje als haar voorbeeld gezien, en ze knuffelde haar ook voorzichtig.'''Zussie!'' sprak ze nog wat slaperig, maar wel zeker goed bedoelt.

Mike Winchester

HIj keek naar haar en glimlachte even een beetje.'' ja je maakt je er zorgen om, en Nee dat is zeker niet teveel. Ik ben gewoon de koele kikker hemzelfe.'' Sprak hij lachend en keek haar aan terwijl hij al merkte dat ze ontettend moe was, en zoende nog even zachtjes met haar mee, en keek haar aan toen ze nog wat wou zeggen, maar ze leek weg te vallen dus dat was misschien al een voordeel, ze was iets geruster erop. Hij trok haar nog ietsjes beter tegen zich aan en drukte nog even een kus op haar haren, voor hij ook zijn ogen sloot, en even wat langer deed over het slapen door de vreemde geluiden die hij natuurlijk niet kende in het kasteel, maar viel toen toch rustig en langzaam in slaap.

Dean Winchester

Hij lachte even terwijl hij voelde hoe de rollen toch weer omgekeerd was en kreunde even toen zij zijn geslacht pakte en kreunde even terwijl hij genietend zijn ogen dicht deed, en haar daarna weer aankeek en zijn armen om haar heen sloeg.'' maar ik wil je zo graag.. jou lichaam verbonden met het mijne.'' Sprak hij iets hijgend en gaf haar een lustige zoen op haar lippen. De brief was hij nu werkelijk vergeten, en dacht nu eigenlijk alleen maar aan haar, moest hij eerlijk denken. Ze hadden te lang gewacht eigenlijk en Dean was eigenlijk nu meer de hongerige wolf geworden, zo kun je het zien.


Edward Thatch

Hij keek naar zijn zoon en knikte.'' Mooi zo Will.'' Sprak hij en grijnsde even voor een moment.'' Dat hoop ik toch dat ik mijn troonopvolger met een gerust en vrezend hart de troon kan overgeven.'' Sprak hij eerlijk en keek zijn zoon na, waarna hij Mykola eigenlijk pas opmerkte, en zijn op merking hoorde. Edward stond op, terwijl hij naar zijn dochter liep en haar even op de schouder klopte en lachte even terwijl hij zich een beetje omdraaide.'' That's my girl.'' Sprak hij rustig en draaide zich weer om om haar aan te kijken.'' Je zult een nieuwe krijgen zoals altijd. Je zult enkel even moeten wachten, je broer is net op weg naar het dorp om ons weer even wat slaven binnen te halen, als hij niet faalt tenminste. Soms heb ik echt het idee dat ik jopu beter op de troon kan zetten, jij weet hoe je mensen moet laten vrezen, en je broer.. Die lijkt nog weg te willen als ik voor entertainment zorg.'' sprak hij met een handgebaar naar de kooi, waar de wolven nog steeds aan het vreten waren van de lichamen.

Lucretia Winchester

Ze keek eerst even toe met een grote glimlach op haar gezicht naar hoe Domani en Selene weer herenigd waren, haar 2 dochters weer samen. Haar blik draaide daarna richting haar man en liep er rustig heen, ze streek met een hand over zijn haar en drukte een kus op zijn voorhoofd. "Hey lieverd." fluisterde ze wat tegen hem, streek nog een keer over zijn wang en ging dan op de rand van het bed leggen en legde haar hand op die van hem. Het was duidelijk te zien dat hij achteruit was gegaan waardoor ze nu toch wel bezorgd begon te kijken. "Als je wou gaan slapen lieverd dan moet je dat gewoon doen he." zei ze nu zachtjes en hield zijn hand nu wat vast terwijl ze weer wat over haar schouder keek nar Domani en Selene. Ze was eerlijk gezegd wel benieuwd wat Sam allemaal had gezegd, ze was nou eenmaal nieuwsgierig maar ook vrij snel achterdochtig. Ook het ongeduld was nog aanwezig, ze had Dean een brief teruggestuurd en vroeg zich af of hij werkelijk zou komen. Mike was ook nergens te bekennen maar dat had ze eigenlijk ook wel verwacht.

Will Thatch

Eenmaal aangekomen op het kasteel was het al zo goed als donker. De paarden werden weggezet en de kar werd op de binnenplaats gereden, Will stapte van zijn paard af en hield zijn handen vast achter zijn rug en liep wat rondjes rondom de kar terwijl de ketens tevoorschijn werden gehaald. Hij richtte zijn blik tot de kinderen. "Ontsnap en je zult je ouders niet meer terug zien." zei hij met een frons op zijn gezicht, Will en de ridders begonnen te lachen. Het was sowieso wel duidelijk dat ze hun ouders niet meer terug zouden zien.
De deur werd opgemaakt en de kinderen werden een voor een aan elkaar vast gemaakt met ketens, enkele probeerden toch te ontsnappen maar werden al snel omgelegd. Toen de kinderen allemaal aan elkaar vast waren gezet checkte Will nogmaals alle ketens, niet in de gaten dat een van de kinderen iets bij zich had. Voor hij het in de gaten had werd een ijzeren pin in zijn bovenbeen gestoken waardoor hij zijn kaken op elkaar klemde en meteen zijn zwaard tevoorschijn haalde. Het kind werd door Will bij zijn kraag gepakt en al snel reeg hij het zwaard door het kind heen. De andere begonnen de schreeuwen, te janken en waren in paniek terwijl Will zich er niks van aan stelde. Hij haalde zijn zwaard eruit en stopte deze terug in zijn houder, hij veegde zijn gezicht even af die onder bloed zat en keek dan even naar zijn bovenbeen. Hij rukte de ijzen pin eruit en drukte opnieuw zijn kaken op elkaar, de kinderen waren stil en dat was maar goed ook. "Losmaken en gooi dat mormel maar bij de rest." zei hij kort maar krachtig en ging weer verder waar hij mee bezig was. Na een niet al te lange tijd werden de kinderen achter elkaar door het kasteel geleid, onderweg naar de troonzaal van zijn vader. Will zelf liep uiteraard mee, de steek in zijn bovenbeen was voor hem niks.

Lucretia Winchester

Haar bezorgde blik werd er niet beter op toen Theoden liet weten dat hij wist dat hij niet lang meer had. Lucretia werd stil en luisterde naar de woorden van haar man, enkele woorden zorgden ervoor dat ze in een soort van shock raakte. Echter was ze voor een kort moment in gedachten gezonken, geen echte shock. Na dat korte moment keek ze hem weer aan en slaakte een korte zucht, een soort bries leek het wel terwijl ze haar kalmte moest bewaren tegenover haar dochters. "Lieverd, ik wil niet respectloos zijn maar ik vind Mike degelijk wel geschikt als troonopvolger.." zei ze nu zachtjes. "Ja Dean is onverantwoordelijk en koppig maar Mike heeft in de tijd dat jij weg was werkelijk alles gedaan om het af te hebben.. Hij kan de druk echt wel aan, zo lang hij maar iemand heeft die hem steunt.." zei ze opnieuw zachtjes, lichtjes gefronst. Ze kon het niet zeggen, ze kon niet zeggen wat er nog meer allemaal in haar hoofd speelde zonder respectloos naar hem toe te zijn. Haar man verdiende rust en kreeg deze ook, echter was ze het er niet bepaald mee eens en hoopte op z'n minst dat ze wat inspraak had op zijn keuze. "Als ik werkelijk binnenkort een weduwe ben dan wil ik er wel zeker van zijn dat mijn vorige koninkrijk goed geleid wordt, en het liefste heb ik dat door mijn bloed-eigen zoons. Dat weet je." floepte ze er nu uit, bijna fluisterend. Direct daarna keek ze weg, de andere kant op terwijl ze nu even hard op haar onderlip beet. Dit was misschien niet de beste actie.