RPG soldier
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 329 posts
|
Post by Meowz on Jun 19, 2014 14:16:57 GMT
Lucretia Winchester
Théoden's besluit stond vast, Sam zou op de troon komen. Lucretia keek enkel haar man aan, haar gezicht vrij neutraal. Ze had genoeg gezegd, teveel zelfs en besloot daarom haar mond te houden en zo ook haar gezichtsuitdrukkingen. Haar ogen blijven op die van hem hangen, de woorden van Selene kwamen wel daar maar daar reageerde ze niet op. Enkel het gegil van haar dochter zorgde ervoor dat Lucretia uit haar gedachten vloog en met grote ogen en een bezorgde blik naar Domani keek. Meteen stond ze op en liep naar de kant van het bed waar Domani en Selene zaten. Ze tilde haar dochter voorzichtig op en probeerde haar te kalmeren. "Shh maar lieverd.. We gaan wel even naar de zuster zodat ze de pijn weghaald oke?" Zei ze zachtjes tegen Domani's oor en keek even naar haar met een kleine glimlach, ze keek dan naar Selene. "Ga je mee lieverd, je vader moet nog wat regelen. Tevens is het ook al laat en je vader heeft rust nodig." Zei ze kalmpjes en legde haar hand wat haar haar en streek een keer eroverheen. "Ik leg alles zometeen wel uit.." zei ze zachtjes terwijl ze gauw een kus in de haren gaf en daarna naar de deur liep, nog een klein moment naar haar man keek voordat ze de deur opende. Een zwakke glimlach kwam tevoorschijn maar deze ging al snel weg en werd vervangen door een blik die zowel verdriet als teleurstelling liet zien. Ze accepteerde zijn besloot, ze had er geen invloed in maar het feit dat ze ieder moment haar geliefde man kon verliezen sloeg nu toch wel behoorlijk in. 'Ik ben zo terug.' zei ze geluidloos met haar lippen, liet nog even een kleine glimlach zien. Nee ze kon niet lang boos op hem blijven, dat was al heel lang duidelijk.
|
|
Master of RPG
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 1,894 posts
|
Post by Cindy on Jun 19, 2014 21:43:39 GMT
Selene Winchester
Ze bleef er maar wat verloren bijzitten, nou het was zeer leuk als er een of ander groot geheim was en zei er niets van wist. Ze had Sam altijd als haar echte broer gezien, en ze dacht ook dan dat zo was. Oké, ze praatte niet veel met hem, maar dat deed ze met haar broers ook bijna nooit. Ze ging vaker bij haar moeder, of af en toe bij haar vader als hij het niet druk had, en anders ging ze toch ook naar Dean als hij tijd had of niet spoorloos was verdwenen. Ze liet Domani voorzichtig los en keek haar bezorgd aan toen haar moeder haar overnam en keek haar even aan. Ze wilde eerst weigeren omdat ze dit wel wilde weten, maar ze zei al dat ze het zo zou uitleggen dus knikte ze. Ze keek naar haar vader en zuchtte. Ze sloot haar armen even zacht om hem heen om hem in een knuffel te trekken en duwde een kus op zijn wang. "Ik hou van je pap, ik hoop dat je er toch door zult komen." Fluisterde ze haar vader toe en stond nu ook rustig op om achter haar moeder aan te lopen die Domani mee had. "Ik wil wel echte uitleg mam, niet dat er om de pot wordt gedraaid." Sprak ze nu ook weer vrij serieus tegen haar moeder en keek haar ook zo even aan.
|
|
Master of RPG
I joined on January 1970, I am a proud and I've made 2,714 posts
KAKAROTTO!
|
Post by Vegeta on Jun 19, 2014 22:05:48 GMT
Domani Winchester
Ze keek naar haar moeder en slikte even terwjl ze voelde hoe ze opgetild werd en keek naar beide.'' het doet zo pijn.. Het doet zo pijn..'' Sprak ze een aanytal keer huilend en keek naar beide voor een moment, al begon ze nu even wat harder te huilen en kroop een beetje tegen haar moeder aan, terwijl ze slikte. Het verhaal over Sam wou zij natuurlijk ook ergens wel horen, al zou zij het niet goed begrijpen, ze liep nog wat achter in haar leeftijd natuurlijk doordat ze slaaf was geweest al die jaren. En de wratten en puisten op haar lichaam en gezicht, zeiden dat nog steeds. Ze was nog ziek en zwak in feite.
|
|
RPG soldier
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 329 posts
|
Post by Meowz on Jun 20, 2014 7:24:10 GMT
Lucretia Winchester
Ze keek nog even naar hoe Selene haar vader knuffelde en glimlachte er even om. Haar blik ging dan weer naar Domani die tijdens het huilen vertelde dat het pijn deed. "Shh maar lieverd, denk maar even aan leuke dingen. Aan lieve diertjes en aan mooie bloemetjes.." fluisterde ze in Domani oor en streek een paar keer over haar haar. Selene liet weten dat ze het hele verhaal wou, dat er niet om de pot gedraaid moest worden. "Je krijgt alles te weten, je bent immers oud genoeg." Zei ze nu terwijl ze Selene door de deur liet lopen en de deur daarna achter zich sloot. Ze legde opnieuw een hand op Selene rug en liep nu richting de zusterskamer.
Eenmaal daar werd Domani overgenomen en kreeg eerst wat tegen de pijn en zodat ze kalmeerde, daarna werden de wonden opnieuw behandeld. Lucretia en Selene stonden op een afstandje waardoor Lucretia besloot om nu te beginnen aan het verhaal. "Toen jullie nog klein waren, en Sam ook, hebben je vader en ik Sam opgenomen als onze eigen zoon. Sam is eigenlijk jullie neefje, zoon van jullie oom Cesare.." vertelde ze kalmpjes, niet te hard. "We deden dit toen al zodat jullie hem zouden opnemen als je eigen broer." Zei ze met een kleine glimlach richting Selene en keek dan weer wat naar Domani. "Door de jaren heen zag ik hoe veel respect Sam van je vader kreeg, waardoor mijn hoop dat Mike of Dean op de troon kwamen eigenlijk toen al langzaam vervaagde." Voegde ze er aan toe en zuchtte kort en zachtjes. "Vannochtend is je vader vergiftigd, alle bewijzen gaan naar je oom Cesare en je vader weet dat ook goed. Omdat Cesare dit dus allemaal flikt en Sam zijn biologische zoon is vertrouw ik het hele zaakje niet." Legde ze als laatst uit en keek dan wat naar beneden. "Ik hoop dat je je moeder hiervoor niet kwalijk neemt, het spijt me dat ik dit allemaal voor je verborgen hield." Zei ze nu zachtjes en streek nog een keer over haar haren terwijl ze er nu rustig bij ging zitten, deze dag had duidelijk een hoop stress veroorzaakt waardoor Lucretia vrijwel zo goed als uitgeput was en dit ook duidelijk te zien was.
|
|
Master of RPG
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 1,894 posts
|
Post by Cindy on Jun 20, 2014 11:29:11 GMT
Selen Winchester
Ze keek naar haar moeder en Domani toen die nog steeds aan het huilen was van de pijn. Ze vond het erg haar zusje zo te zien, maar ze was nu weer in ieder geval veilig. Ze liep de kamer uit, mee met haar moeder en luisterde aandachtig toen ze het verhaal begon te vertellen. Ze wilde namelijk heel graag weten wat er nou eigenlijk allemaal aan de hand was. Ze knikte zo af en toe als teken dat ze luisterde en was best verbaasd. Dus Sam was haar broer niet maar haar neef? Ze had hem altijd als broer gezien, en dat zou ze nu ook nog steeds doen. Ze leefden nou toch al zo lang samen. Ze vond het wel jammer voor haar moeder toen ze zei dat har hoop voor Mike en dean op de troon vervaagde. Natuurlijk zou zij dat ook veel liever hebben, dat haar kinderen later op de troon kwamen te zitten in plaats van andere familie. Ze knikte even. "Het is niet erg mam. Ik snap wel dat je het niet vertrouwt, dat zou ik ook niet doen." Zei ze zacht tegen haar moeder en nam haar arm weer even vast en keek naar Domani. "het is alleen jammer dat ik het nu zo te weten moet komen." Zuchtte ze en keek weer naar haar moeder.
|
|
Master of RPG
I joined on January 1970, I am a proud and I've made 2,714 posts
KAKAROTTO!
|
Post by Vegeta on Jun 20, 2014 14:09:29 GMT
Domani Winchester
Ze wou eigenlijk helemaal niet bij haar moeder weg nu, daar waar ze zich veilig voelde, maar de zuster die haar hielp, kalmeerde haar ook, maar toen er weer een nieuw verbandje om heen zat, rende ze alweer naar haar moeder toe, en pakte haar hand alweer vast, terwijl ze wat tegen haar aankroop, duidelijk nog wat angstig naar andere mensen toe en ze hoorde n ook het verhaal aan en keek naar haar en haar zus.'' Dus Sam neef, geen broer?'' vroeg ze toch nog iets niet begrijpend tegen haa moeder en zus en keek naar haar zus ook, ze begreep er niets van Echter toen er een generaal schreeuwend binnen kwam met een flinke wond, kroop ze helemaal tegen haar moeder aan, en begon weer zachtjes te huilen Het Dorp was weer aangevallen.. Dat was duidelijk.
|
|
RPG soldier
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 338 posts
|
Post by Gotenks on Jun 20, 2014 14:49:29 GMT
Sam Winchester
Sam had inmiddels de juiste papieren en liep er mee terug naar Theoden. Onderweg kwam hij echter zijn moeder of njah zijn tante, Selene en Domani tegen, echter de kans om een woordwisseling te hebben kwam er niet echt van. Dus hij kon Theoden wel vragen wat er nou aan de hand was, want hij weet zeker in die vluchtige blik dat hij teleurstelling zag in de ogen van zijn ''moeder''. 'Vader ik heb de papieren...Maar als u het niet erg vind dat ik dit vraag, is alles goed met moeder...Ze zag er namelijk, laten we zeggen ergens nogal teleurgesteld uit. Niet verdrietig omdat de kans steeds dichterbij komt dat u ons verlaat en dat we alleen maar kunnen hopen op een wonder, maar teleurgesteld alsof ze het ergens niet mee eens was' zei hij tegen hem.
Gemma Thatch
Gemma glimlachte trots naar haar vader, en ja ze wist inderdaad wel goed genoeg in hoe ze mensen kon laten vrezen. 'Het is kinderspel papa...Om iemand te laten vrezen' zei ze met een vermakelijk grijnsje waarbij ze Teach even aaide en trots keek naar de wolven die hun maaltijd aan het verorberen waren. Haar hond komt dan ook de troonzaal binnen, de hond die ook zo ontzettend veel op een wolf leek. 'Hey Ghost' zei ze trots tegen haar hond. 'Dat doet me eraan denken, mijn laatste servant kijkt nogal behoorlijk geshockeerd, zoals dit' zei ze en de geshockeerde uitdrukking van haar servant na deed, die op het gezicht was af te lezen zelfs nu ze dood was.
|
|
Master of RPG
I joined on January 1970, I am a proud and I've made 2,714 posts
KAKAROTTO!
|
Post by Vegeta on Jun 20, 2014 15:04:01 GMT
Théoden Winchester
Hij keek naar Sam die nu binnen kwam zetten en schraapte zijn keel Even.'' Ze heeft liever Dean of Mike op de troon.'' Sprak hij rustig en keek hem aan.'' Want misschien is het ook eerlijk om jou het te vertellen, Sam Je bent geen bleodverwant van mij en Lucretia. Niet direct althans.'' Sprak hij en keek hem aan.'' Toen je echte vader, Cesare jou in zijn armen ha, nadatjou moeder stierf bij de bevalling, wist hij niet wat te doen met jou, en heeft hij ons de opdracht gegeven om jou op te voeden, en je op te nemen als onze zoon. Eigenlijk ben ik dus je oom.'' Sprak hij en slikte even.'' Maar wij wouden allebei niet dat ji je bevreemd ging voelen. Anders dan je broers en zussen en hielden we het dus geheim. En zij wou dus haar eigen bloed op de troon, terwijl ik jou meer waar vind.'' Hij keek naar hem en zuchtte even.'' Ik hoop dat je niet boos op ons zult zijn.''
Edward Thatch
Hij keek naar zijn dochter en grijnsde even.'' HEt is kinderspel als je het kan, en daarom ben ik zo trots op je, mijn meid. Misshien moet jij mij maar opvolgen met enkele maanden.'' Sprak hij rustig tegen haar en naar de honden, voor ze weer begon te spreken en lachte even en klopte daarna op de troon naast hem, zodat ze kon zitten als ze dat wou. Hij had er namelijk twee tronen naast, omdat hij zoveel mogelijk met zijn kinderen en Mykola wou regelen, alleen Mykola had hij nu niet echt nodig, waardoor die in zijn ogen gewoon even in negeerstand stond. Hij hoorde nu kettingen en zag de deur open gaan en de kinderen binnen komen en lachte even een beetje.'' Zo.. Dus we hebben nieuwe handel?'' sprak hij rustig en keek naar de angstige gezichten van de kinderen en kwam nu overeind.'' Gemma, welke wil je?'' vroeg hij rustig en keek haar aaan.'' En will.. jij natuurlijk ook, jij bent natuurlijk ook wel toe aan een nieuw slaafje die je persoonlijk dient, kies er een uit, zou ik zeggen, dan kijk ik daarna welk kind mijn hartje mag komen begeren. En onthoud kinderen, pappie en mammie zien jullie netjes terug als jullie goed luisteren naar mij of mijn zoon en dochter. Doen jullie dat niet, dan zien jullie je pappie en mammie niet meer terug.'' Het was natuurlijk een leugen, maar deze leugen hielp altijd wel, zeker bij kinderen.
|
|
RPG soldier
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 329 posts
|
Post by Meowz on Jun 20, 2014 16:02:22 GMT
Lucretia Winchester
Ze voelde hoe Selene haar arm vastpakte waardoor haar blik naar haar ging, ze glimlachte een beetje. "Het spijt me lieverd, ik had eerder moeten bedenken dat ik het mijn dochter kon vertellen. Ik wou echter wachten tot de juiste leeftijd van zowel mijn eigen kinderen als Sam, ik hoop ook dat je hem nu niet anders gaat behandelen.." zei ze zachtjes en bleef nog wat naar haar kijken en legde haar hand op die van haar dochter. Domani kwam ondertussen weer aangerend waardoor Lucretia even lachte. "Niet te hard rennen liefje." Zei ze zacht en drukte een kus op haar wang terwijl ze haar op haar schoot zette. "Ja Sam is je neef maar je mag hem gewoon broer noemen, dat is ook de bedoeling.." zei ze kalm. Ze glimlachte even maar deze verdween al gauw weer toen een gewonde, schreeuwende generaal binnenkwam strompelen. Haar ogen werden groot bij zijn woorden en ze drukte Domani's gezicht in haar nek zodat ze de man niet zag en hopelijk kalmeerde. "Ehmm.." zei ze zachtjes en keek even naar Domani, veegde een pluk haar uit haar gezicht. "Lieverd vind je het heel erg om met je zus mee te gaan? Mama moet even wat regelen voor je vader en als je heel lief kijkt mag je misschien wel blijven slapen." Zei ze zachtjes en knipoogde snel naar Selene toe terwijl ze nu op stond en Domani los liet zodat ze naar Selene kon lopen. Black Castle had aangevallen, net op het moment wanneer haar man zwak was. Ze moest gaan informeren wat er was gebeurd en hoe ze de volgende keer konden voorkomen.
Will Thatch
Hij duwde de deur open, liet de kinderen de troonzaal inlopen en kreeg van een ridder een doek om zijn gezicht en handen af te vegen. "Zeker nieuwe handel vader. Niet alleen kinderen naar ook andere handel, een extraatje." Zei hij met een grijns op zijn gezicht terwijl ridders enkele zakken met sieraden, juwelen en muntstukken kwamen gelopen. Hij zou straks wel douchen om de rest van het bloed van zich af te wassen, hij haalde snel nog de doek over zijn zwaard en gooide de doek terug. De kinderen stonden nu op een rijtje en zijn vader zei dat zowel zijn zus als Will zelf een slaaf konden uitkiezen. Hij friemelde aan zijn mouwen, rolde deze wat op zodat zijn polsen vrij waren. Hij keek wat naar de kinderen, de kleine hoefde hij niet. Hij wou wel eentje die tenminste wist wat ie deed, hij wees daardoor naar een ouder meisje aan het eind van de keten waar ook meerdere oudere kinderen stonden. Nee een jongen hoefde hij niet, daar werd hij alleen maar chagrijnig van. Hij lachte nog even om de opmerking van zijn vader, sommige kinderen kregen een hoopvolle blik op gezicht waardoor Will's grijns alleen maar breder werd. 'Domme kinderen' zei hij in zijn gedachten.
|
|
Master of RPG
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 1,894 posts
|
Post by Cindy on Jun 20, 2014 17:32:18 GMT
Selene Winchester
Ze keek naar haar moeder en glimlachte nu ook een beetje. "Het maakt echt niet meer uit mam, ik ben blij dat ik het nu te weten ben gekomen." Zei ze zacht tegen haar moeder en schudde nu toch haar hoofd even. "Ik zal hem nog steeds als mijn broer behandelen, dat blijft hij in mijn ogen ook gewoon." Ze glimlachte weer en keek naar Domani toen die kwam aanrennen. Haar ogen schoten meteen naar de gewonde generaal en slikte evetjes. Haar blik ging vrijsnel weer toen haar moeder weer wat zei en gaf een knikje als teken dat ze begreep wat ze moest doen. Ze stak haar hand zacht uit naar Domani en glimlachte. "Kom, dan gaan we iets leuks doen." Zei ze zacht tegen haar. Ze wilde even met haar naar een speelgoedwinkeltje en naar de smid voor nog zo'n vogelketting voor haar moeder. Al zou ze wel goed opletten dan.
|
|
Master of RPG
I joined on January 1970, I am a proud and I've made 2,714 posts
KAKAROTTO!
|
Post by Vegeta on Jun 20, 2014 18:14:13 GMT
Domani Winchester
Ze keek naar haar moeder en schudde haar hoofdje.'' nee ik wil bij mama blijven, straks moet ik mama weer missen.'' sprak ze rustig en keek naar haar moeder en zus. natuurlijk wou ze wel mee, maar straks kwam ze in dat dorp haar oude slavenhandelaar tegen en dan was ze misschien weer hier weg, en zag ze haar moeder niet weer terug. een traan kwam over haar wang heen en knuffelde haar moeder weer even een beetje en slikte even terwijl ze nu haar moeder wel langzaam los liet, omdat ze nog zoveel moest doen.'' Maar.. '' sprak ze en slikte even.'' mag ik dan niet bij papa en mama slapen?'' vroeg ze nu toch, want ook al vond ze haaar zus echt helemaal geweldig, ze wou gewoon vanacht bij haar vader en moeder zijn, en het liefste nu voor altijd. Ze was echt flink beschadigd..
|
|
RPG soldier
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 338 posts
|
Post by Gotenks on Jun 21, 2014 12:09:04 GMT
Sam Winchester
Sam was even stil voor het nogal ''schokkende nieuws'' wat Theoden hem vertelde, ja natuurlijk wist hij er uiteraard al lang van maar hij kon nu moeilijk gaan zeggen van, oh dat wist ik al lang, maak je niet druk. Nee hij moest nog altijd net doen alsof hij het allemaal maar voor het eerst hoort en dat hij een reactie moest geven die menig mens zal geven in zo'n situatie. Oke, hij kon woedend worden want dat was ook wel een reactie die men kon geven als iemand zulk nieuws zal krijgen, maar iedereen weet dat Sam niet zomaar uit zijn slof schiet, dat zelfs al zou hij kwaad zijn hij vaak nog altijd kalm blijft. 'Nee ik ben ook niet kwaad...Maar het was toch zeker zo dat jullie me dit wel eerder hadden kunnen vertellen, het is ergens nogal laat, vind u niet' zei hij rustig.
Gemma Thatch
Gemma glimlachte trots om de woorden van haar papa en ging naast hem zitten op de troon waarbij ze haar hand op zijn arm legde en vervolgens trots keek naar de slaven die aan kettingen binnen kwamen druppelen met haar broertje in de leiding. 'Oh papa het is net kerstmis' zei ze hem trots. Gemma kwam dan overeind en ging de slaven een voor een af waarbij ze bij een wat oudere jongen bleef staan. Hij zag er ergens nog aardig gezond uit en jongens waren altijd sterker dan meiden, dus het was ideaal. 'Oh you will do nicely' zei ze terwijl hem eerst in de wang kneep en vervolgens een pets tegen zijn wang gaf.
|
|
RPG soldier
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 329 posts
|
Post by Meowz on Jun 21, 2014 14:28:28 GMT
Lucretia Winchester
Ze keek even naar haar dochters en keek een beetje bezorgd toen Domani het er niet mee eens wat dat ze bij Selene moest blijven, wat ze ook wel begreep. Haar dochter was ondertussen flink beschadigd, bang dat ze haar moeder weer moest verlaten en hetzelfde gold voor Lucretia. Ze zakte even door haar knieën en legde haar handen op Domani's bovenarmen. "Mama moet een hoop dingetjes doen waar jouw oortjes niet voor bestemd zijn lieverd. Ga maar mooi met je zus mee en als mama klaar is komt ze je weer halen oke? Dat beloof ik." zei ze zachtjes met een kleine glimlach en drukte een kus op haar voorhoofd, gaf haar nog snel een knuffel. Ze draaide Domani nu wat om en gaf een licht duwtje zodat ze richting Selene zou lopen en ging daarna weer recht overeind staan. "Lief zijn jullie." zei ze even 'streng' maar lachte zachtjes naderhand. Ze verdween daarna uit de zusterskamer en liep met de generaal mee naar de werkkamer. De deur werd gesloten en Lucretia begon meteen te spreken. "Zeg me alsjeblieft dat ze al weg zijn.. Wat hebben ze meegenomen." zei ze terwijl ze haar armen wat over elkaar kruiste. De generaal gaf aan dat ze ondertussen alweer weg waren, veel kinderen waren meegenomen waardoor Lucretia even schrok en hem met grote ogen aankeek. Gelukkig was er bevestigd dat de leeftijden tussen 6 en 15 waren en haar zonen daar niet onder vielen, ze haalde opgelucht adem maar stond nog versteld van de ravage. "Hou de poort gesloten, meer man bij de poort zetten en niemand gaat er zomaar in of uit zonder een geldige reden. Grond betreden buiten het dorp is op eigen risico." zei ze tegen de generaal, meer een commando. Aangezien haar man het niet kon en haar zonen nergens te vinden waren had zij een geldige reden om een commando te geven. "Maar laat je eerst even behandelen.." zei ze zachtjes met een kleine glimlach, de generaal knikte en verliet de werkkamer. Lucretia draaide zich om, stond nu met haar rug naar de deur en sloot haar ogen terwijl ze over haar gezicht wreef. Zouden ze de kinderen terug kunnen halen? Die zekerheid was er niet waardoor ze besloot het volk nog niet aan te spreken. Ze gaapte een keer en knipperde een paar keer vermoeid met haar ogen, na een tijd besloot ze maar weer terug te gaan om Domani op te halen.
|
|
Master of RPG
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 1,894 posts
|
Post by Cindy on Jun 21, 2014 16:15:41 GMT
Selene Winchester
Ze keek naar haar kleine zus die terug naar hun moeder liep en zuchtte even. Ze snapte wel dat ze liever bij haar moeder wilde blijven omdat ze nu zo gebroken was, maar ze wilde wel dat haar moeder dit kon oplossen. Ze wachtte rustig tot Domani toch meekwam en nam haar handje nu zacht vast. "Kom Domani, ik zorg wel dat die gemene man jou nooit meer te pakken krijgt. Ik bescherm je wel." Fluisterde ze en liep rustig de kamer uit om haar moeder rustig te laten doen. Ze liep met haar zusje rustig door de gangen en keek naar haar toen ze het kasteel uitliepen. Zo meteen ook door naar de stad waar ze goed op haar hoede was. Ze liep naar de smid voor de ketting te gaan halen en dan naar de speelgoedwinkel, dat liep alleen niet zo als gepland. Toen ze langs een steegje liepen werd ze losgetrokken van Domani waardoor ze een gil slaakte. "Domani, ga snel naar mama toe!" Kon ze nog net tegen haar zus zeggen voor ze een klap kreeg en knock out werd meegesleurd, zo snel mogeljk zodat niemand hen zou kunnen achtervolgen. Twee soldaten kwamen al aangesneld en keken naar Domani. "Wat is er gebeurd prinses?" Vroeg de ene meteen aan haar.
|
|
Master of RPG
I joined on January 1970, I am a proud and I've made 2,714 posts
KAKAROTTO!
|
Post by Vegeta on Jun 21, 2014 18:32:34 GMT
Domani Winchester
Ze ging maar mee maar ze wou naar haar mama, en dat was aan alles af te lezen. Ze ging gewoon mee naar het dorp en ook waar ze allemaal langs gingen, en slikte even een beetje terwijl ze eigenlijk weinig zei tegen haar zus, angstig, dat was het voornamelijk. Ze slikte terwijl ze het dorp verder door gingen.'' Zullen we straks bloem halen?'' vroeg ze nog voor ze merkte dat haar zus los getrokken werd, en ze begon te gillen.'' ZUSSIEEEE!'' sprak ze en keek naar haar en wist niet wat ze moest zeggen, terwijl de tranen over haar wangen begonnen te stromen en ze naar de soldaten keek die haar aanspraken maar er niets meer uit kwam.'' Zusssiiieeeeee...'' huilde ze.'' Mamaaaa toe mama toe..'' Sprak ze en de soldaten brachten haar nu ook naar huis, terwijl Domani de hele weg eigenlijk bleef huilen, en eenmaal in het kasteel dat ze rond rende en haar moeder zocht.'' Mama!'' riep ze heel erg overstuur.'' MAMA!'' schreeuwde ze nog een keer en de tranen bleven over haa wangen heen stromen.
Théoden Winchester
Hij keek naar Sam en slikte even voor een moment.'' het spijt me Sam, maar wij wouden altijd dat jullie gewoon wisten dat jullie broer en zus waren, en ik hoop ook dat jij hen zo altijd zult blijven behanelen. Wij wouden een normaa gezin hebben, en dat hebben we jou echte vader, Cesare ook beloofd, dat we dit pas zouden vertellenn als je er zelf naar zou vragen of als het nodig was.'' Hij slikte even voor een moment en pakte nu het papier.'' Hier sam, mijn handtekening. Zet je jouwe, en het is officieel. Ik moet daarna echt even gaan rusten, het spijt me dat ik je zo moet weg sturen, maar ik voel mijn zicht gewoon verdwijnen.'' sprak hij en het was heel letterlijk, al had Théoden het niet direct door, zijn ogen werden steeds grijzer. Hij zou blind worden, en zo zou hij langzaam aan gaan aftakelen.
Edward Thatch
Hij keek naar zijn zoon, en naar al het goud.'' Prima Gedaan Will..''Sprak hij en klopte even op zijn schouder, en keek even alle mensen rond die er waren. Zijn dochters opmerking deed hem lachen en keek naar beide.'' Gemma, Will.. Jullie zijn mij allebei dierbaar, en jullie weten dat ik een opvolger moet hebben.'' Sprak hij terwijl hij daarna tussendoor even opdracht gaf om alle kinderen weg te brengen.'' Jullie hebben nu allebei een slaafje. En er zijn nog genoeg over.. Ik wil dat jullie voor 2 slaven van die mensen een soort test gaaan bedenken. vrijkomen is leven. Net zoals ik doe met mijn wolven. '' sprak hij en keek even nnaar Mykola nu.'' Mykola, ik wil dat jij mijn kinderen hierbij gaat helpen.'' sprak hij rustig en keek rustig naar zijn zoon.'' degene die mij het meest amuseert van jullie tweee, en daarbij het beste kan laten zien hoe je iemand moet laten vrezen, verdient mijn troon.''
|
|
