RPG soldier
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 329 posts
|
Post by Meowz on Jun 22, 2014 3:43:46 GMT
Lucretia Winchester
Zoals gewoonlijk liep ze eerst naar Selene's kamer toe, daar waren haar dochters niet te bekennen. Verbaasd liep ze terug naar de zusterskamer en zo ging ze alle plekjes die ze maar kon bedenken waar ze konden zitten. Ze liep net de tuin uit terug het kasteel in en hoorde het bekende geschreeuw van haar dochter. Haar lichaam schoot vol met angst en toen ze zich omdraaide zag ze overstuurde Domani op haar af komen. Ze hield haar armen uit zodat ze erin kon lopen en sloeg deze meteen stevig om haar dochter heen en kneep haar ogen dicht terwijl ze Domani nu voorzichtig optilde. "Wat is er gebeurd lieverd?" Vroeg ze zachtjes terwijl ze Domani nu naar haar liet kijken en wat tranen wegveegde en plukken uit haar gezicht haalde. Ze keek even om d'r heen, Selene is nergens te bekennen wat vreemd was aangezien Domani met Selene's gezelschap nooit zo zou reageren. Verschrikt en nu ook vol angst keek ze rond, een ridder bevestigde dat Selene inderdaad niet bij Domani was waardoor Lucretia voor zich uit staarde, ze hield Domani nu wat beter vast en liep met vlugge passen richting de slaapkamer van haar en haar man. Zonder pardon, geklop of dergelijke duwde ze de deur open en keek Théoden met een bang gezicht aan. "Selene is ontvoerd..." zei ze met een schorre stem en keek hopeloos naar haar man, hopend dat hij iets wist maar tevens ook bang dat hij niet genoeg rust kreeg. Als Théoden dit niet zou kunnen wat het Sam's taak om te bewijzen of hij het kon. Ze keek nu naar beiden die in de kamer zaten.
( K doe Will morgen wel ff xd )
|
|
Master of RPG
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 1,894 posts
|
Post by Cindy on Jun 22, 2014 7:41:23 GMT
Selene Winchester
Ondertussen was ze op een kar gelegd tussen manden met eten en een zeil er over om door de stadspoorten te kunnen gaan om naar het andere dorp te vertrekken. Haar ontvoerders zeiden dat ze alleen handelswaar mee hadden en na een kort kijkje lieten ze hen door de poorten heen. Ze hadden haar niet zien liggen omdat ze echt in een aparte houding lag zodat ze er allemaal manden voor hadden kunnen zetten. En zo vertrokken ze richting Black castle, eerst door het dorp en zo naar het kasteel. De mannen dachten namelijk dat de koning hier wel baat aan zou hebben, aan de prinses van white. Selene kreeg er nog steeds niets van mee, die zou ook maar weer bijkomen zodra ze door de kasteelpoorten zouden komen, en dan was het al te laat natuurlijk.
|
|
RPG soldier
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 338 posts
|
Post by Gotenks on Jun 24, 2014 14:36:06 GMT
Sam Winchester
Sam luisterde rustig naar Theoden en zat ondertussen in zijn hoofd al te bedenken in hoe hij het beste er antwoord op kon geven zonder om ook maar iets weg te geven, althans niet voor het juiste moment en Sam wist dat die nu steeds dichterbij kon komen, heel dichtbij zelfs. 'Ik begrijp het ook wel, en ik zal mijn broers en zussen altijd blijven zien als mijn broers en zussen. Ik bedoel jullie hebben me al die jaren opgenomen als jullie eigen en zelfs al hebben jullie al die jaren in feite tegen me gelogen of verzwegen het is maar hoe je er tegen aankijkt, is dat niet te negeren, dus ja ik denk dat dat genoeg reden is dat ik het kan vergeven' zei hij tegen Theoden. Sam kijkt toe hoe Theoden dan de handtekening zet waarop hij die van hem ook op het perkament zet en deze dan bij zich houd. 'Is er nog iets wat ik voor u kan doen' vroeg hij hem met die ''medeleven'' en ''bezorgdheid'' in zijn stem. Wanneer Lucretia ergens nogal hysterisch de kamer binnen komt draait hij zich naar haar om en luistert haar woorden aan waarop hij weer even zijn gedachten verzameld want hij moest sowieso rustig blijven en daarbij ook bezorgdheid tonen, alweer. 'We need to send out a search party' was het eerste wat hij zei.
|
|
Master of RPG
I joined on January 1970, I am a proud and I've made 2,714 posts
KAKAROTTO!
|
Post by Vegeta on Jun 24, 2014 16:38:10 GMT
Domani + Théoden Winchester
Domani keek enkel naar haar moeder en bracht geen woorden bijna uit, en kroop ook zelf al vrijwel direct tegen haar aan.'' Zussiieeee..'' sprak ze enkel een aantal keer herhalend terwijl ze bleef huilen en toen ze opgetild werd, helemeaal tegen haar moeder aankroop en duidelijk helemaal overstuur was, zelfs toen ze nog de kamer van haar vader betreedde die zijn ogen weer opende, en nog antwoord wou geven op de vraag van Sam, maar niet kon.'' Lief..'' ben jij dat...'' Sprak hij zwak, en slikte even.'' mijn..'' VErder kwam hij niet, en hij viel wit weg, alsof hij dood was, maar zijn grijze blik zei anders, en zijn lichaam leek nog te ademen en dat deed hij ook terwijl hij rustig leek te willen bewegen, maar hij zei niets, en je hoorde enkel een murmel eruit komen wat geen woorden zou betekenen. Nee Théoden zat bijna aan zijn einde inmiddels, het zou nu alleen nog enkele dagen gaan duren, voor hij vanuit deze lijdensweg zou gaan sterven.
|
|
RPG soldier
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 329 posts
|
Post by Meowz on Jun 24, 2014 20:14:25 GMT
Lucretia Winchester
Bijna hysterisch keek ze haar man aan maar al gauw zag ze dat hij nogmaals flink achteruit was gegaan, tranen schoten in haar ogen maar ze moest zich nu even sterk voordoen. Ze slikte en keek naar Sam toen hij begon te spreken over een zoek-actie, ze knikte wat vlugjes en ging nu op op bed zitten langs haar man. Domani zette ze nu wat op schoot maar hield haar tegen haar aan terwijl ze met haar andere hand over de haren van Théoden. "Sam zou jij die zoek-actie willen begeleiden.." begon ze zachtjes, ze moest het nu toch echt accepteren dat hij op de troon kwam te zitten. "Je vader kan het niet meer en ik zou bij God niet weten hoe en wat.." zei opnieuw zachtjes en keek nu wat naar hem. Black Castle zou de enigste zijn met een motief om hun dochter te kidnappen, als het werkelijk een plan was van Sam of Cesare dan zouden de ridders het niet komen bevestigen dát ze ontvoerd was.
Ze keek opnieuw wat naar haar man, zijn conditie was gruwelijk om naar te kijken waardoor ze gewoon niet wou dat Domani hem zo als laatste zou zien. Hij was wit weggetrokken, ademde nog maar verder was er weinig teken van leven zichtbaar of hoorbaar. Tranen rolden over Lucretia's wangen, weduwe worden was totaal geen pretje maar op deze manier maakte het haar eenzame gevoel alleen maar erger. "Domani liefje het is al laat, ga je zo slapen? Met zussie komt alles goed.." zei ze nu zachtjes tegen de haren van Domani aan en drukte vervolgens een kus in haar haren.
Will Thatch
Hij luisterde rustig naar de woorden van zijn vader, het schouderklopje was voor William een groot compliment. Terwijl hij nu zijn harnas verwijderde van zijn borstkas en een keer diep ademde, bleef hij luisteren. Hij rolde nu zijn mouwen nóg wat verder op en keek met gefronste wenkbrauwen naar zijn vader. Een test dus. Het was niet dat hij zijn best niet zou doen, hij deed alles om op die troon te komen, echter had hij volgens zijn eigen mening wel wat meer te doen dan een plannetje bedenken over hoe ze een 'show' gaan opzetten. Hij keek nog even naar zijn been, het bloed was nu grotendeels opgedroogd maar het was een aardig grote wond. "Ik ga maar eens een bezoek aan onze zuster brengen." zei hij kalmpjes, verwijderde het harnas gedeelte van zijn bovenbeen en scheurde het gat in zijn broekspijp wat verder open zodat het stof niet opdroogde samen met de wond. Niet echt een aangenaam gevoel. Hij gebaarde wat naar een ridder zodat de slaaf naar zijn kamer werd gebracht, zelf verliet hij de troonzaal richting de kamer van de zuster/dokter. Onderweg zag hij een kar arriveren op de binnenplaats, het zag eruit als een normale kar voor handelswaren maar zodra het zeil weggehaald werd merkte hij al snel op wat eronder lag. Of eigenlijk; wie eronder lag. Hij liep met een gauw tempo naar de binnenplaats en haalde verbaasd een wenkbrauw op. "En waarvoor deze aangename verrassing?" vroeg hij met een grijns op zijn gezicht tegen de dorpelingen, benieuwd naar het verhaal wat ze te vertellen hadden.
|
|
Master of RPG
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 1,894 posts
|
Post by Cindy on Jun 26, 2014 19:18:35 GMT
Selene Winchester
Ze was maar onder het zeil blijven liggen, ze lag helemaal vastgebonden en kon helemaal niets doen. Onderweg was ze wel ontwaakt en had ze eerst wat tranen gelaten uit angst natuurlijk. Uiteindelijk wachtte ze maar tot ze zouden stoppen, ze wist niet waar ze heen gingen en waarom zij net werd genomen. Ze had nog zo uitgekeken voor alles, en dan nog zag ze iets over het hoofd. Toen ze eindelijk tot stilstand kwamen en het zeil van haar af werd gehaald keek ze meteen rond en zag het kasteel van hun vijand. Ze slikte even en zag nu ook Will naar buiten komen. Haar ogen werden groot en ze probeerde te gillen, al kon dat niet door de doek die in haar mond gesnoerd was. "White Castle is zwak mijn prins, door de aanval zijn ze nog meer verzwakt nu de koning niets lijkt te doen, en door zijn dochter te ontvoeren wordt het nog zwakker." Sprak een van de mannen nu en sleurden Selene van de kar af en smeten haar voor zijn voeten op de grond. Ze snoof even en keek op naar Will, dit ging een lange periode worden.
|
|
RPG soldier
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 329 posts
|
Post by Meowz on Jun 26, 2014 20:38:29 GMT
Will Thatch
Zijn gezicht bleef vrij neutraal, zijn ogen schoten naar de prinses toe op de kar. Ze wou schreeuwen maar werd tegengehouden door de doek in haar mond, het liet hem voor enkele seconden lachen maar al snel keek hij met een serieus gezicht naar de mannen. "Dat klopt heren" zei hij enkel en haalde nu wat zakjes tevoorschijn uit zijn kleding. "Hier. Als beloning." Zei hij met een kleine grijns en gooide de zakjes met muntstukken naar de mannen toe. De prinses werd voor zijn voeten gesmeten en hoorde hoe ze even snoof, een wenkbrauw ging even omhoog. "Ben benieuwd wat voor plezier jij mij gaat laten beleven." Zei hij zachtjes en beval wat ridders om haar op te pakken. Bij beide bovenarmen werd ze nu omhoog getild en hij keek haar even goed aan, legde zijn wijsvinger en duim om haar kin. "Hmm. Doe maar in een kerker, voeten en handen vastgebonden. Ik kijk wel wat ze te zeggen heeft zodra ik terug ben van de zuster." Zei hij nog vrij neutraal en keurde nu terug naar de zusterskamer terwijl de ridders de andere kant opliepen.
De wond werd behandeld en een verbandje werd er om heen gelegd, al snel besloot hij richting de kerker te gaan. De deur werd bewaakt door de 2 ridders en deze opende rustig de deur zodat Will naar binnen kon. Vrijwel direct zag hij de prinses zitten en een kleine glimlach kwam op zijn gezicht. "Zozo prinsesje." Zei hij zachtjes terwijl hij er een stoel bij pakte en deze zo zette dat hij naar haar keek maar met zijn armen op de rugleuning steunde.
|
|
Master of RPG
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 1,894 posts
|
Post by Cindy on Jun 27, 2014 1:28:45 GMT
Selene Winchester
Ze wroette een beetje om de touwen los tez krijgen rond naar voeten en armen, maar het hielp niet bepaald als ze zo strak waren. De mannen grijnzende weer. "Danku mijn prins." Spraken de twee en vertrokken nu, na de zakjes op de kar te hebben gelegd en zo weer wegreden. Selene liet een kort en gedempt kreetje toen ze werd opgetild en wroette meteen tegen. Ze mocht maar hopen dat haar familie haar kwam halen. En als die prins ook maar dacht om een vinger naar haar uit te steken beet ze zijn vinger er gewoon af. Ze liet zich dragen naar de kerkers, en daar weer vastmaken waardoor ze toch niet iets meer vrijheid had. De doek werd uit haar mond gehaald waarbij ze ook meteen haar tanden in de hand van de man zette en doorbeet tot bloedens toe. Stomme ridders ook. Ze bleef nu rustig in de kerkers zitten en keek op toen er iemand binnenkwam. Oh, gezellig hij weer. "Sout toch op." Beet ze hem toe toen hij ging zitten en draaide zijn gezicht van hem weg. De ridder met de beet was ondertussen ook naar de zuster gegaan zodat het niet zou ontsteken, aan een zieke ridder hadden ze hier ook niets.
|
|
RPG soldier
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 329 posts
|
Post by Meowz on Jun 27, 2014 8:48:43 GMT
Will Thatch
Hij legde zijn armen op de rugleuning van de stoel en keek haar enkel aan voor een moment. Zijn ogen vlogen naar de deur toe waar een van ridders hem nog waarschuwde dat ze beet, zijn wenkbrauw ging omhoog en met een amuserende grijns keek hij terug naar de prinses. "Nou, gaan we bijten jongedame?" Zei hij op een verbaasde toon. Haar woorden dat hij moest 'opzouten' deden hem niets. "Je lijkt wel heel veel op je moeder of niet?" Vroeg hij nu met een kleine grijns op zijn gezicht. Hij was nog een tijdje stil en stond dan rustig op, rekte zich wat uit. Hij trok even een moeilijk gezicht vanwege zijn been maar liep gewoon wat op en neer. "Moet vast moeilijk voor je zijn he? Je vader vergiftigd, op sterven. Je zusje mentaal en fysiek mishandeld, je moeder wordt binnenkort weduwe, je broer gaat met een armzalig iemand." Zei hij met een neutraal gezicht terwijl hij wat heen en weer liep door de ruimte. Hij liep daarna richting Selene en hurkte voor haar neer, zijn armen steunend op zijn knieën. "En nu is hun lieftallige oudste dochter ook nog spoorloos verdwenen." Zei hij nu wat sympathiek, met medelijden maar het compleet sarcastisch bedoelde. Hij merkte dat ze wegkeek waardoor hij hardhandig haar kin vastgreep en haar streng aankeek. "Prinses.. Pfuh, je weet niet eens hoe je iemand anders van adel moet aankijken." Zei hij wat grommend, zijn kaken opelkaar geklemd.
|
|
Master of RPG
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 1,894 posts
|
Post by Cindy on Jun 27, 2014 9:03:52 GMT
Selene Winchester
Ze bleef haar blik van hem afhouden tot hij weer even wat zei. "Ik kan ook je nek open klauwen als je dat liever hebt dan dat ik je zou bijten." Siste ze hem toe en keek weer weg. Op dat van haar moeder zei ze niets, hij had het recht niet om er over te praten in haar ogen. Ook dat van haar vader, haar zusje en haar broer, antwoordde ze niets op. Haar blik bleef van hem weg, zelfs toen hij voor haar kwam te zitten. Ze voelde de greep aan haar kin en keek hem met een ruk aan. Zijn strenge blik kon haar geen barst schelen. Ze was niet de stoerste en ze was niet zo een vechtersbaas, maar ze wist wel hoe ze haar emoties zo kon manipuleren. Ze plaatste haar handen wat naar de muur toe waardoor haar benen wat meer speling hadden. Ze hadden haar namelijk niet verder kunnen vastmaken dan enkel twee kettingen door de ringen te steken en zo vast te maken. Ze had wel gezien dat hij last had van zijn been, en daar ging ze gebruik van maken. Ze schopte hem hard tegen zijn gewonde been en duwde hem weg. "Ik zei dat je moest opzouten." Gromde ze hem nu toe.
|
|
RPG soldier
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 329 posts
|
Post by Meowz on Jun 27, 2014 16:08:18 GMT
Will Thatch
Een amuserende grijns kwam duidelijk tevoorschijn. "Hmm. Pittige tante." zei hij lachend om haar opmerking en voelde al snel hoe ze tegen zijn slechte been aan trapte. Hij trok een pijnlijk gezicht, liet een zachte grom horen en snoof hard terwijl hij nu op de grond zat. "Jij kleine.." zei hij zachtjes onder een grom en stond direct weer op, de pijn in zijn been kon hem verrekken. Hij liep opnieuw op haar af en greep vrijwel meteen haar bovenarm vast, hij tilde haar van de grond af en toen ze stond drukte hij zijn andere hand om haar nek en duwde haar hard tegen de muur aan. Als het kon zou er nu zo'n beetje een hoop stoom uit zijn oren blazen maar hij bleef haar enkel aankijken, probeerde zijn kalmte terug te krijgen wat al snel lukte en zuchtte uiteindelijk. "Zou toch zonde zijn om zo'n mooi meisje als jouw, met zo'n lichaam te gaan.. veranderen? of niet?" zei hij wat sarcastisch, hij friemelde wat aan haar kleding. Typische kleding van White Castle, bah wat walgde hij erom. Hij schudde zijn hoofd, een beetje teleurgesteld. "Helaas helaas.." zei hij zachtjes en besloot haar nu maar los te laten, verwijderde zijn hand van haar nek en liet haar zo staan. Ze zou goed van pas komen bij het plan wat zijn vader had bedacht voor hen, hij liep nu weer wat op en neer. Vroeger was hij nooit tegen meisjes/vrouwen, echter was er wel wat gemis van een moederfiguur in zijn leven waardoor hij het respect voor hen was verloren.
|
|
Master of RPG
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 1,894 posts
|
Post by Cindy on Jun 27, 2014 20:49:59 GMT
Selene Winchester
Ze grijnsde toen hij een pijnlijk gezicht trok na haar trap en op de grond kwam te zitten. "Zo klein ben ik niet." Sprak ze vrij droog naar hem toe, een grijns nog steeds rond haar lippen spelend. Toen hij weer naar haar toekwam en haar recht trok aan haar arm deed ze dat ook meteen om niet te veel pijn te voelen. Ze gaf een korte kreun toen ze tegen de muur werd gedrukt en slikte even moeizaam. Ze bleef tegen de muur aan en keek hem met woedende ogen aan. "Blijf met je poten van mijn lijf." Gromde ze nu ook weer pissig nar hem en friemelde weer een beetje tegen tot hij haar uiteindelijk toch los liet. Ze keek hem kwaad na en ging ook gewoon weer zitten. Het was een klootzak, en hij mocht het geweten hebben. Ze zuchtte en sloot haar ogen even. Stomme prins ook.
|
|
RPG soldier
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 329 posts
|
Post by Meowz on Jun 28, 2014 0:03:07 GMT
Will Thatch
Zijn blik schoot haar kant op, met een pissig gezicht keek hij haar aan. "Oh ik zit met mijn poten aan jou lijf wanneer ik dat wil juffie. Voor mij ben je niks meer dan een lustobject" siste hij terug, zijn kaken op elkaar geklemd terwijl hij de stoel nu weer terug zette en zijn handen achter zijn rug vasthield en weer wat voor haar ging staan. "Verwacht maar dat je hier voorlopig blijft zitten, en bereid je maar alvast voor.." zei hij zachtjes met een grote grijns op zijn gezicht, haar droge opmerking compleet genegeerd terwijl wat voorover boog en opnieuw een grijns opzette. "Oh, gaan we al slapen? Jammer dan." zei hij simpel tegen de gesloten ogen van Selene en ging daarna weer wat rechtop staan, hij knipte een keer met zijn vingers en een deken werd naar hem toe gegooid die hij nu op haar schoot liet vallen. "Morgen gaan we maar eens een andere jurk voor je zoeken, donker zal je vast beter staan." zei hij lachend en liep nu richting de deur. Morgen zou hij wel kijken wat hij met haar ging doen, zoals hij al zei; ze was niets meer dan een lustobject. Respect? Nee, enkel voor zijn zus maar voor andere vrouwen was daar geen sprake van.
|
|
Master of RPG
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 1,894 posts
|
Post by Cindy on Jun 28, 2014 6:18:09 GMT
Selene Winchester
Ze had weer opgekeken naar Will toen hij weer wat zei en zuchtte even. "Dat komt mooi uit want voor mij ben je niets meer daneen zielige klootzak." Sprak ze daar op en bleef nu ook gewoon weer zitten. Ze keek rustig naar hem op en trok een wenkbrauw op. "Voorbereiden op wat?" Vroeg ze nu ook gewoon, hoe kon zij zich nu voorbereiden als ze niet wist op wat ze zich moest voorbereiden. Ze had haar ogen weer geopend toen hij daar een opmerking over plaatste en keeek naar het deken dat op haar schoot werd gegooid. "Wie weet." Sprak ze op dat van die jurk en bekeek het deken gewoon even. Waarom morgen pas? Was het dan al zo laat? Ze haalde haar schouders op en legde het deken om zich heen zodat ze zichzelf warm kon houden, het was hier namelijk behoorlijk koud.
|
|
RPG soldier
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 338 posts
|
Post by Gotenks on Jun 28, 2014 12:54:37 GMT
Sam Winchester
Sam slikte even lichtjes om Theoden zo te zien, ja hij weet uiteraard maar al te goed dat hij op sterven lag, Sam wist alleen niet dat het zo'n leidingsweg zou gaan zijn. Om eerlijk te zijn had Sam ergens al verwacht dat Theoden toch nu al wel zijn laatste adem zou gaan uitslaan, maar dat hij zou veranderen in een soort van levende blinde zombie, nee dat had hij eigenlijk niet echt zien aankomen. 'Ja..Ja natuurlijk moeder' zei Sam over of hij de zoektocht naar Selene wou gaan begeleiden. Sam geeft Theoden dan een kus op zijn voorhoofd en blijft dan nog even staan bij zijn ''moeder'' waarbij hij haar hand toch even in de zijne neemt. 'Ik zal haar vinden, maakt u zich geen zorgen' zei hij op een geruststellende manier. Sam gaf haar dan een kus op de wang en verliet de kamer om mannen bij elkaar te vinden en de zoektocht naar Selene te beginnen.
Gemma Thatch
Gemma luisterde naar haar vader en een klein grijnsje verscheen om haar lippen, oh Gemma had zeker wel een idee wat ze haar twee uitgekozen slaven zou laten doen en bij dat idee zou ze blijven hangen. Ze zou het zelfs niet gaan veranderen als haar broer groots zou uitpakken. Nee Gemma vond om eerlijk te zijn dat haar broertje af en toe net iets teveel zijn best probeerde te doen om hun vader onder de indruk te laten zijn. Gemma heeft zoiets van, heel groots uitpakken hoeft niet altijd de beste manier te zijn, je zou mensen ook hartstikke bang kunnen maken met de kleinere dingen, je moet gewoon de juiste punten weten te raken en of dat met iets klein is of iets groots maakt niks uit. Nou ok Gemma heeft iets wat aardig groots is, maar dat is omdat dat het eerste idee is dat in haar hoofd op kwam en ze gaat het niet aanpassen. Ja zeker wel dat het een show ging worden en zeker wel dat het angst in ging brengen.
Mykola Liski
Mykola liet een vreemd lachje horen waarneer Edward voorstelt dat hij zijn kinderen moest gaan helpen. 'That shall be no problem, I will make sure that everything will be provided in what they need to win this quest and at the end we will find out who will win this quest. Who can make it all glorious, but in the end what will count is who will be victorious' deed hij een heel rijmpje en daarbij weer even gniffelde. Mykola gebruikte daarbij weer heel wat handgebaren en boog daarbij toen weer even voor zowel Edward als Gemma.
|
|
