RPG soldier
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 329 posts
|
Post by Meowz on May 31, 2014 10:09:48 GMT
Lucretia Winchester
Een bewaker kwam op haar afgelopen, antwoordde haar vraag maar ze reageerde er nog niet op aangezien de bewaker werd afgeleid door een in elkaar gezakte slaaf. Het meisje herkende ze en het werd bevestigd doordat de bewaker haar nummer zei, Lucretia besloot af te stappen van haar paard zodat ze op ooghoogte konden praten. "Nee suiker is dit keer niet van toepassing, excuses. De koninklijke familie komt dienaars te kort, de meeste beginnen nu te oud te worden en zullen uiteindelijk niet meer kunnen werken. Ik zoek jong spul, aangezien ik de meester niet van last wil zijn kunt u mij in principe de lastige slaven aanbieden." sprak ze vriendelijk maar op een serieuze toon. Ze wees naar het meisje aan de paal. "Zij bijvoorbeeld." sprak ze erachteraan en de ridder bood Lucretia het zakje met munten aan die ze ook aannam. "Ik heb er voor nu nog maar 2 nodig." zei ze terwijl ze het zakje wat omhoog gooide en weer opving.
|
|
Master of RPG
I joined on January 1970, I am a proud and I've made 2,714 posts
KAKAROTTO!
|
Post by Vegeta on May 31, 2014 10:15:28 GMT
Domani Winchester
De man keek naar haar en knikte.'''De meester verkoopt zijn slaven, maar het nieuwe goed niet. Zij is ingedeeld voor het bordeel van de meester, en valt dus niet onder mijn bedwang officieel, over haar kan ik niet beslissen.'' sprak de man en Domani keek enkel met smekende ogen bijna op.'' mama..'' kreunde ze zachtjes, en hoeste nu ook gewoon bloed uit.'' Tenslotte, het ziet er niet naar uit dat ze de nacht nog overleefd.'' Sprak de man vriendelijk en keek even naar het zwarte paard wat nu naderde.'' Koningin, is er iets aan de hand?'' vroeg hij rustg en de bewaker legde het even kort uit, en hij knikte.'' Als ze haar wil, mag ze haar hebben. Dat ding in geinfecteerd door de lucht van de mijnen, ze is nauwelijks geschikt meer. 2 goudstukken voor haar. Do mag naar een nieuwe meester, ik heb der ook haast gratis gekregen, dus veel waard is ze niet. De andere slaven zijn niet te koop.''
|
|
Master of RPG
I joined on January 1970, I am a proud and I've made 2,714 posts
KAKAROTTO!
|
Post by Vegeta on May 31, 2014 21:34:26 GMT
Cesare Borgia
Hij kwam terug van zijn reis uit rome, en keerde nu terug naar het kasteel. Hij had zijn vader bezocht, die tegenwoordig niet helemaal meer in goede gezondheid was, en misschien was dit de laatste keer dat hij deze reis kon maken, en doen. Ja het verfoeide het nog iedere dag, dat zijn vader, het kleinere broertje van Théoden zich met de kerk moest binden, en hoe zijn oom de troon in nam. Hij was nu Kapitein Generaal, noem het hoog, en door zijn baan had hij zijn eigen zoon op laten voeden door zijn eigen oom, maar enigszins was hij er ook blij mee. Misschien kon zijn kant dan eindelijk eens die troon overnemen, die troon die hun kant zo verdiende. Geen Winchester aan het hoofd, maar een Borgia. Ja een Borgia, de naam die hij mee droeg van zijn moeder, en alleen maar blij mee was. Hij verfoeide het soms ook om hun oom en tante te noemen. Oke ze waren familie, maar noemde zijn zoon, ook hun zoon, en waren bijna verliefd op hem. En liefde, daar zat een zwakte. Maar Cesare zag overal zwaktes in. En he, He doesn't do sins, because his father is the pope, and he makes his confessions to him. Iets wat hij vaker zei. En iedereen wist zijn wel bekende uitspraak inmiddels dan ook wel.
|
|
RPG soldier
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 329 posts
|
Post by Meowz on Jun 1, 2014 0:40:31 GMT
Lucretia Winchester
Verbaasd ging er een wenkbrauw omhoog om de opmerking van de bewaker. "Begrijpelijk." Was het enigste wat ze zei en knikte er een beetje bij terwijl ze net van plan was om weer op haar paard te klimmen. Tot er een zwart paard met ruiter tevoorschijn kwam, de meester kwam net op tijd. Ze hoorde hun bespreken en hield netjes haar mond tot hij was uitgepraat. Om de naam 'Do' werden haar ogen wat groot, de man wou er maar 2 goudstukken voor hebben. Vrijwel direct kreeg ze het zakje met munten overhandigd van de ridders en ze haalde er 2 munten uit. "Voor nu zal dat meisje wel voldoende zijn, dank u zeer." Zei ze met een vriendelijke glimlach en duwde de muntstukken in zijn hand. Zelf begon ze al aan te lopen naar waar het meisje op de grond lag, ze wachtte tot de kettingen bij haar werden afgedaan. Lucretia deed haar mantel af en wikkelde deze juist over het meisje heen aangezien ze al niet veel meer aan had. "Kom maar gauw mee." Fluisterde ze haar wat en tilde haar op naar het paard.
Bij haar paard aangekomen werd ze geholpen door een ridder, deze zette eerst het meisje voor in het zadel en hielp daarna Lucretia met een duwtje om achter het kind te zitten in het zadel. Echt comfortabel zat het niet maar ach. "Bedankt heren en misschien wel tot de volgende keer." Zei ze met een kleine grijns en liet het paard omkeren. Met een hand hield ze de teugels vast en met haar andere arm hield ze het kind vast zodat ie er niet vanaf viel. Het paard spoorde ze aan in galop en gevolgd door de ridders vertrokken ze weer naar het kasteel. Lucretia wist niet wat voor reactie ze kon verwachten van Theoden maar dat was wel het laatste waar ze nu aan kon denken.
|
|
Master of RPG
I joined on January 1970, I am a proud and I've made 2,714 posts
KAKAROTTO!
|
Post by Vegeta on Jun 1, 2014 6:35:54 GMT
Domani Winchester
Ze voelde hoe de kettingen los werden gemaakt en ze bevrijd werd van de ring om haar nek. Ze zei nog niets maar voelde hoe ze opgetild werd en kreunde door de diepe wonden op haar rug. Ze had de neiging haar hand nu op te tillen en hem om haar heen te slaan maar deed het nog niet. Pas toen ze het terrein af waren, toen legde ze de armen zwak om haar heen." Mama wou mij niet kwijt.." sprak ze zwak." Mama..." sprak ze nog zwak en keek een klein beetje voorzichtig op en kuchelde nu weer waardoor er weer bloed uit haar mond kwam zetten, wat op haar jurk terecht kwam en ze slikte." Sorry... sorry..." sprak ze wat angstig. " droom ik..." vroeg ze zichzelf zacht af, maar wou nu haar handen die ze weer zwak om haar moeder heen legde niet meer los laten. Toch vielen haar ogen nu dicht, een vermoeidheid sloeg over haar heen. Waardoor haar handen ook slapper werden maar haar vast bleven houden. Cesare, die hen nu zag rijden verderop schoot in gallop en keek naar de koningin." Lucretia. " sprak hij en keek naar haar terwijl hij het pikzwarte paard nu naast haar liet stappen. De twee waren werkelijk bijna even oud, maar toch waren het familie van elkaar. Thèoden was zijn neef. Toen hij echter zag wie zij op het paard had was hij niet echt blij, maar dat liet hij niet merken. Zijn plan 7 jaar geleden was mislukt, misschien moest hij dan maar over gaan naar andere zaken. Om die familie uit elkaar te trappen. Vergif... ja dat deed vast de truc.
* ik had de familiebanden verkeerd bedacht ik me xD *
|
|
RPG soldier
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 329 posts
|
Post by Meowz on Jun 1, 2014 11:19:05 GMT
Lucretia Winchester
Toen ze eenmaal in een galop door het dorp heen waren gingen ze over in stap richting het kasteel. Ze had de woorden duidelijk gehoord maar antwoordde pas toen ze het dorp uit waren, ze keek even naar beneden en merkte ook de vlek op door het kuchje. "Mama wou jou nooit kwijt liefje." zei ze zachtjes terwijl ze een keer door de haren van Domani ging en greens even. Ze viel al snel weer door vermoeidheid in slaap, ze zou snel behandeld moeten worden aangezien ze er niet al te best aan toe was. Ze wreef de tranen in haar ogen even weg toen ze Cesare op een afstand zag naderen, die was dus ook terug gekomen. "Cesare" was het enigste wat ze uiteindelijk zei terwijl ze Domani dichter tegen zich aan drukte. Iemand had ervoor gezorgd dat ze daar terecht kwam, Lucretia zou er wel voor zorgen dat ze erachter kwam door wie. Maar tot die tijd moest ze voorzichtig zijn, ze bleef toch de koningin. "Is er iets aan de hand of kan ik je ergens van dienst zijn?" vroeg ze nog vriendelijk.
Uiteindelijk waren ze bij het kasteel aangekomen, een van de ridders hielp Domani van het paard terwijl Lucretia er zelf ook vanaf stapte. De ridder wou Domani aan een bediende geven zodat ze behandeld werd maar al gauw gaf ze het bevel dat ze haar zelf naar de zuster wou brengen en er zelf ook bij wou zijn. "Alle handelingen gebeuren onder mijn toezicht." zei ze streng terwijl ze Domani weer overnam van de bediende.
|
|
Master of RPG
I joined on January 1970, I am a proud and I've made 2,714 posts
KAKAROTTO!
|
Post by Vegeta on Jun 1, 2014 11:31:45 GMT
Cesare Borgia
Hij keek naar de kleine meid, en hoorde haar woord, wat heel kort af was. Oke hij hoefde geen woorden van '' hoe was je reis'' en dat soort dingen, maar een beetje respect kon er in zijn ogen wel vanaf, al stond hij hoger dan hem, ze waren toch familie in ieder woord van de zin. '' Er is niets aan de hand, maar ik dacht ik zie je rijden, dus ik rijd even met jullie op.'' sprak hij en keek nu rustig naar het meisje.'' Een slaaf geregeld van de markt?'' vroeg hij ook gewoon, zichzelf dom houdend dat hij donders goed wist wie ze was. Hij steeg bij het kasteel ook af, en gaf het paard gewoon weg, hij ging het niet zelf afzadelen, dat was hij niet van plan, in welke zin dan ook. daar hadden ze stalhulpen voor. Hij keek naar haar toen ze het meisje terug vroeg, en keek naar haar.'' Oh geen slaaf dus. Is de verloren prinses terug?'' vroeg hij duidelijk opgelucht, of blij, hoe wou je het bekijken. Het was in ieder geval een waterdicht iets, en je hoorde er verder niets door dat hij het totaal niet meende. Domani werd ook weer wakker, en slikte even voor een moment.'' mama...'' sprak ze zwakjes en kuchelde opnieuw, waardoor er bloed op kwam zetten. Cesare stond er bezorgd bij momenteel, al meende die er werkelijk geen snars van.
|
|
RPG Student
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 61 posts
|
Post by Rumplestiltskin on Jun 1, 2014 13:55:43 GMT
Sam Winchester
Sam glimlachte lichtjes bij de reactie van zijn ''vader'' over dat hij Sam altijd al hoort aankomen. 'Daar ben ik ook niet verrast om' zei hij rustig terwijl hij zijn duim over zijn cane liet gaan. 'Natuurlijk vader, en zoals moeder zei was alleen de smid die wat problemen mee gaf, maar dat is opgelost' zei hij nog steeds zeer kalm en dan even stil is wanneer hij begint over Black Castle. Sam is echter niet stil om het feit dat hij niet de juiste woorden kan vinden, maar het verbaasd hem echter wel dat het al best een tijd is geleden dat hij ook maar iets had vernomen van Black Castle, langer dan normaal iniedergeval. 'Ik heb al een tijd niks van ze vernomen, en ik weet niet of we dat moeten zien als een zegen of dat we juist nog meer op onze hoede moeten zijn' zei hij. Vlak daarna kwam er een van de hulpjes diep buigend de ruimte binnen. 'Mijn koning zoals u weet heeft u nog steeds een overwinnings portret van uw zelf te laten maken, naar welke schilder zal ik een brief sturen' vroeg hij.
|
|
Master of RPG
I joined on January 1970, I am a proud and I've made 2,714 posts
KAKAROTTO!
|
Post by Vegeta on Jun 1, 2014 14:10:29 GMT
Théoden Winchester
Jij luisterde eerder even naar zijn vrouw, die nu weg ging bij hen en hij zuchtte even voor een moment.'' natuurlijk vergeet ik haar niet.'' Murmelde hij meer bij zichzelf en keek naar Sam voor een moment."" sam het is ook jou zusje. Moet ik nog langer rouwen, wat denk jij?'sprak hij rustig en keek hem even aan, meer om advies, zoals hij wel vaker deed tegenover zijn zonen. Want zij waren de toekomst, de toekomst van dit koninkrijk. Oke dan was Sam niet zijn directe opvolger van zijn lijn gezien, Maar Sam had na zijn eigen idee wel de kwaliteiten in zich om te kunnen leiden. Hij keek om toen er een bediende langs kwam en zuchtte even.'' ja en mijn vrouw wil nog steeds dat portret van haar kinderen en de familie. Ik heb voor ik vertrek al gezegd dat die da Vinci uit het dorp langs moest gaan komen als ik terug was.'' sprak hij tamelijk geirrteeerd tegen hem, en hij knikte, en met een buiging vertrok hij direct.'' Sam, kun jij voor mij Dean gaan zoeken, en samen met Dean de tuin gereed maken om vanavond jullie zusje te herdenken?'' vroeg hij rustig en keek hem aan, en daarna even naar mike.'' Mike jij zoekt je zus', en zorgt dat we vanavond lekker met zijn allen kunnen eten, in luxe uiteraard. En jij daar.'' sprak hij tegen een bediende die verderop stond.'' Zorg ervoor dat mijn harnas blinkt vanavond, en zet een bad klaar, ik snak naar een bad.'' Bij die woorden liep hij ook rustig door, want meer had hij niet te zeggen. Mike keek nog even naar sam en knikte.'' Nou aan de slag dan maar.'sprak hij en zuchtte even.'' Ik denk dat Dean in het dorp is, ik zag vanmorgen zijn paard langs rijden rihting de poort.''
|
|
RPG Student
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 61 posts
|
Post by Rumplestiltskin on Jun 1, 2014 14:46:40 GMT
Sam Winchester
Sam dacht even na wanneer zijn vader hem vraagt over zijn mening wat zijn zusje betreft. 'Ik denk dat we haar altijd zouden moeten herdenken, ze is en blijft immers familie...But a person can only grief so much' gaf hij als antwoord op de vraag van zijn vader. Want blijven rouwen en iemand vergeten zijn twee verschillende dingen en dat ze elk jaar met zijn allen Domani herdenken laat niet perse rouw zien, het laat zien dat ze haar nooit vergeten en daar gaat het om. Sams uitdrukking veranderde heel even maar onopvallend bij het horen van Da Vinci's naam, Sam had hem weleens gezien maar nooit tegen hem gesproken net zo min dat Da Vinci tegen hem had gesproken. 'Geen probleem vader' zei Sam en naar de stallen ging om zijn paard gereed te laten maken. Sam vertrekt dan met een aantal bodyguards om het even zo te noemen richting het dorp, in het dorp aangekomen kijkt hij om zich heen of hij Dean ergens zelfs spotte, als dat niet het geval is, maakt hij een gebaar om te spreken. 'Heeft iemand hier mijn broer Dean gezien' vroeg hij in het algemeen wanneer hij van zijn paard is afgestegen 'waarom kijk je niet in uw royale achterwerk' riep er heen. Sam lachte even en duwde de man tegen een van de huisjes aan, waarbij hij zijn dolk bij het oog van de man hield. 'I don't wish to be offended, now again, where's my brother' zei hij.
|
|
RPG soldier
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 329 posts
|
Post by Meowz on Jun 1, 2014 16:46:50 GMT
Lucretia Winchester
Ze reageerde niet op de vraag of ze een slaaf had gekocht, ze slikte enkel een keer. In principe, ja ze had een slaaf gekocht. Maar nee, dit was geen alledaagse slaaf. Het was haar dochter die in die situatie terecht gekomen was, ze kon zich er wel boos om maken maar ze besloot dit niet te doen. Ze greens wat toen Cesare aangaf dat het de verloren prinses was. "De gevonden prinses ja." zei ze vol blijheid terwijl ze wat naar Domani glimlachte. Ze ging nog een keer door het haar van haar dochter en keek dan weer naar Cesare. "Excuseer mij Cesare." zei ze met een kleine glimlach als teken dat ze er vandoor moest, ze riep er een bediende bij. "Vertel mijn man dat we een hoop te bespreken hebben, ook komt de dochter van de broodbakker zometeen voor het brood tijdens het eten." meldde ze aan de bediende, deze knikte en ging er meteen vandoor. Ze keek nog even naar Cesare, legde Domani wat beter in haar armen en vertrok met een bediende naar de zustersruimte.
Eenmaal in de zustersruimte lag Domani op bed, haar rug was behandeld en ze werd voor de komende tijd nog behandeld voor het bloed ophoesten en het aankomen aangezien ze er behoorlijk slecht aan toe was. Lucretia zat langs het bed, hield de hand vast van Domani en keek met een grote glimlach naar haar dochter. Ze kon zelf niet geloven dat ze haar werkelijk gevonden had, dat ze de laatste 7 jaar van haar groei en leven had gemist door een grote fout. Tranen schoten voor een moment in haar ogen en wreef zo af en toe nog met een nat doekje over het voorhoofd van Domani.
Farah Cheney
Farah zag de prins voorbij komen en zag ook hoe hij gewelddadig een man vastpakte en in principe bedreigde. Ze fronste en verliet haar winkel en ging er in de buurt staan. "En dit moet 'koninklijk gedrag' voorstellen?" zei ze uiteindelijk aangezien niemand er iets tegen deed. "Je broer is hier niet langs geweest, ik zag echter wel een gemaskerde ruiter langs komen samen met een of andere bedelaar. Ergens die kant op." zei ze vrij nors terwijl ze de kant op wees naar waar ze ze naar toe zag gaan. Ze werd daarna op haar schouder getikt door haar vader. "Farah lieverd, breng jij dit brood even naar het kasteel?" vroeg haar vader terwijl een mand voor haar hield. Ze knikte rustig, pakte de mand aan en deed er nog even een doek overheen terwijl ze naar haar paard liep. Ze deed alleen het hoofdstel om en gooide snel een deken over de rug, om nu het zadel en alles aan te doen voor zijn klein ritje was ook onzin. Ze klom op de rug van de hengst en hield in 1 hand de mand vast en in de andere hand de teugels. In galop ging ze naar het kasteel toe, eenmaal daar aangekomen stonden er al mensen haar op te wachten. Haar paard werd voor haar vastgehouden en door een andere bediende werd ze door het kasteel geleid naar de eetzaal. Farah hield een vrij neutraal gezicht aangezien ze het kasteel wel van binnen kende, ze was er vaak genoeg geweest. In de eetzaal liep de bediende weer weg en kon Farah rustig het brood op de goede plekken leggen en eventueel enkele alvast snijden. Ze neuriede een klein melodietje terwijl ze op haar gemak het brood verspreidde en uiteindelijk een stuk brood aan het snijden was.
|
|
Master of RPG
I joined on January 1970, I am a proud and I've made 2,714 posts
KAKAROTTO!
|
Post by Vegeta on Jun 1, 2014 17:25:02 GMT
Cesare Borgia
Hij keek naar haar en kniktee.'' Dit is geweldig nieuws.'' Sprak hij rustig en keek even naar haar waarna ze knikte.'' ik zzie je later, Lucretia.'' Sprak hij rustig en liep nu zelf ook naar binnen, maar ging naar de kerkers toe, en opende daar een geheime deur. een deur die hij enkel wist dankzij zijn vader, en liep daar naar binnen. Op de planken stonden allemaal verschillende vergiffen. Ernstige vergiffen, maar ook voor een langzame dood. HIj pakte er eentje voor een langzame dood, en pakte toen vervolgens de jam, die hij mee had genomen uit rome, uit zijn tas, en strooide er een beetje in, om het vervolgens door te roeren, zodat er niets meer in te zien was, of überhaupt het vergif rook. Met een grijns liep hij er weer uit, deed de deur weer dicht, en liep zo weer richting de eetzaal heen en zag daar Farah staan die het brood stond te snijden.'' Ah, regel jij het brood vandaag?'' vroeg hij rustig en keek naar haar.'' ik heb namelijk voor mijn neef, koning Théoden heerlijke jam meegenomen uit rome, en ik weet hoe gek hij daar op is. Zou jij het erop willen smeren?'' vroeg hij rustig en keek naar haar. Ze hadden zoveel potten jam hier in het kasteel staan, en deze kon net zo goed ergens hier uit het dorp vandaan komen, wat Cesare direct buiten verdenking hielp. Maar je moest het echt weten. En wie weet, misschien was er wel iets heel speciaals aan Jam uit Rome. Vele vanuit hier kwamen er geen eens in hun tijd dat ze leefde.
Domani + Théoden Winchester
Ze voelde hoe ze verzorgd werd, en ze slikte even voor een moment, terwijl ze maar naar haar moeder keek.'' Man met masker vertelde mij dat jij en papa mij nooit meer wouden zien.. Maar oom Cesare wou mij redden, maar zijn paardje neergehaald.. Ik heb mama gemist...'' sprak ze en keek naar haar.'' Ikke geen adem in mijn..'' begon te vertellen. En ik altijd aan mama denken.. Maar ik mocht niet aan mama denken.'' sprak ze en keek naar haar.'' Ik was bang vanmiddag... Bang voor mama..'' sprak ze en keek haar aan, al kwamen alle woorden er even goed langzaam en zwakjes uit, en kuchelde ze weer wat bloed uit, terwijl ze wat trilde en haar aankeek. Haar buik zou hard aan moeten voelen, maar dat kwam meer omdat ze compleet ondervoed was, en haar darmen het werk gewoon bijna stil hadden gelegd.'' Waar is papa?'' sprak ze nu ook, maar de deur ging al open, en Théoden kwam binnen stormen.'' Ik hoorde het nieuws.. is het echt..'' sprak hij en keek naar haaar, en ook de harde Théoden leek even helemaal te onthouden.'' Domani..'' Sprak hij rustig en keek naar zijn vrouw.'' Je had haar gevonden.. Hoe?'' vroeg hij nu ook nieuwsgierig aan haar.'' Waarom zei je het mij niet.. Liefje?''
|
|
RPG soldier
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 329 posts
|
Post by Meowz on Jun 1, 2014 19:05:34 GMT
Lucretia Winchester
Ze luisterde naar de woorden van het zwakke meisje, ze was bang vanmiddag waardoor Lucretia even het beeld voor haar kreeg van toen ze wegging vlak nadat ze haar en het jongetje hadden tegengehouden. Ze keek even wat verdrietig, eerder teleurgesteld in zichzelf. "Mama wist het nog niet zeker, ook mama dacht dat ze droomde.." zei ze zachtjes met een klein lachje. Ze legde het washandje aan de kant en streek nog een paar keer over de haren van Domani, ze vroeg naar haar vader. Ze wou haar mond opendoen om deze vraag te beantwoorden maar op hetzelfde moment ging de deur achter haar open, ze keek over haar schouder heen en stond even versteld toen Théoden binnen kwam. Ze keek even wat naar beneden toen hij van alles begon te vragen en keek daarna weer wat naar Domani. "Ik was vanmiddag in het dorp voor de smid, een meisje en een jongetje kwamen net terug van winkeltjes met brood en wijn in hun handen voor hun meester. De ridders vertrouwden het niet, hield ze tegen en toen ik erbij kwam bleef het meisje naar beneden kijken. Ik tilde haar kin op en.. Ik zag onze Domani weer volledig voor me staan." zei ze zachtjes met tranen in haar ogen. "Ik moest uiteindelijk weer terug naar het kasteel en terwijl ik weg reed riep ze het. Ze riep 'mama'.." ze deed ondertussen haar hand wat voor haar mond, moest ook flink glimlachen. "Na ons meningsverschil ben ik terug gegaan, naar haar meester en heb haar gekocht. Ik wist gewoon zeker dat het onze Domani was.." voegde ze er aan toe en draaide dan een kwartslag zodat ze wat beter naar Théoden kon kijken. "Waarom ik het niet zei? Omdat ik niet degene wil zijn waarvan wordt gezegd; 'Zij ziet in ieder meisje haar dochter'." zei ze iets was nors en nam nog een kleine blik terug naar Domani. "Ik weet niet hoe ze in die situatie terecht is gekomen maar ik weet wel dat of het nou een simpele dorpeling is, of iemand uit de familie; diegene zal ervoor boeten.." zei ze streng en haar blik bleef nu hangen bij Théoden.
Farah Cheney
Ze keek wat opzij toen ze een nog vrij onbekende stem hoorde. Ze trok even een wenkbrauw omhoog. Pfuh, 'jij'.. Ook ik heb een naam hoor, zei ze in haar gedachten terwijl ze haar wenkbrauw dan weer liet zakken. Ze stopte met brood snijden, ging wat rechter staan en keek even naar de pot jam die haar aangeboden werd. Althans, aan haar aangeboden werd om op het brood te smeren. Ze liet hem netjes uitpraten maar de klets over lekkere jam uit Rome en al die onzin boeide haar vrij weinig. Aan het einde van haar verhaaltje schudde ze zachtjes haar hoofd. "Het spijt mij meneer maar ik ga alleen over het brood. Beleg wordt vaak gedaan door de bediendes, u kunt de pot op tafel zetten zodat eventueel de bediening of de koning zelf het op het brood kunnen smeren." zei ze vriendelijk en netjes, ondanks dat ze vaak nors en chagrijnig doet. Ze draaide daarna weer een kwartslag en ging rustig weer verder met snijden, ook zij heeft ondanks dat ze op haar gemakje werkt een tijdslimiet.
|
|
Master of RPG
I joined on January 1970, I am a proud and I've made 2,714 posts
KAKAROTTO!
|
Post by Vegeta on Jun 1, 2014 20:12:20 GMT
Théoden + Domani Winchester
Hij luisterde naar het verhaal en knikte.'' Maar ze is er weer, gelukkig, dat het het allerbelangrijkste, ons gezin weer compleet.'' Sprak hij en probeerde de tranen te onderscheppen, doordat er nog anderen in de kamer waren. alleen zijn gezin mocht zijn zwakte zien, geen bediende of wachter. Niemand. Domani keek naar hen en glimlachte nu toch zwakjes.'' Ik ben weer thuis..'' sprak ze en deed haar handen omhoog, waardoor Théoden haar nu even optilde en tegen hem aantrok, wel voorzichtig, en zijn vrouw er nu ook bij trok.'' We zijn weer compleet. Dat is echt wat telt.'' Sprak hij nu, en hij leek nu echt een zacht gekookt ei, al verharde hij even om naar de bediendes te kijken.'' laat ons even alleen met onze dochter. Jullie service hier is nu even niet nodig.'' Sprak hij rustig en keek naar de bediendes en de kwakzalver die nu de kamer een voor een verlieten en toen de deur sloten.'' maar inderdaad. Degene die dit heeft gedaan zal boeten, Dit is gewoon verraad tegenover de familie.''
Cesare Borgia
Hij keek naar haar en hoorde haar woorden.'' Ten eerste ben ik geen meneer.'' begon hij direct en keek haar aardig vuil aan.'' Ik ben de kapitein generaal, Cesare Borgia. Die naam moet je onthouden, begrepen?'' sprak hij en keek haar aan.'' Maar dan zal ik straks hem zelf de jam presenteren. Jullie dorpelingen zijn ook niet wat het geweest zijn. Verwend, door de koninklijke troon.'' sprak hij en snoof even voor een moment.'' En owee als je dit doorspeelt.'' sprak hij en keek haar aan terwijl hij een dolk uit zijn zak viste. Dan zal deze dolk het laaste zijn wat je ogen zullen zien, en mijn stem het laatste wat je oren zullen horen in deze wereld.'' Sprak hij en stak het mes nu weg, terwijl hij nu weg liep, met de pot met jam, en een grijns lag rondom zijn lippen. Hij liep nu naar de keuken toe, en keek even naar het eten, waarna hij direct om de soep van de koning vroeg en een kruiden aangaf.'' Dit is de koning verzot op.'' Sprak hij rustig. Het was een kruid, die in combinatie met het gif, giftig was, en anders niet.'Doe het alleen in de kom van de koning overigens. De koningin en haa kinderen vinden het te pittig.'' sprak hij rustig en de man knikte.'' Wat u wil, Kapitein Generaal.'' sprak de man en Cesare vertrok. Vanavond kon niets meer mis gaan, zelfs als de anderen van de jam wouden proeven zou nog alleen zijn neefje lief vergiftigd raken.
|
|
Master of RPG
I joined on January 1970, I am a proud Female and I've made 1,894 posts
|
Post by Cindy on Jun 1, 2014 20:54:49 GMT
Isabel Smith
Ze keek naar hem en glimlachte weer even. "Ik zal het hier zeker fijn vinden, het is natuurlijk heel lang geleden dat ik niet in de regen moest slapen." Zei ze zacht tegen hem. Ze liet zich rustig optillen en knuffelde zich weer wat dichter tegen hem aan. "Ik weet het." Murmelde ze toen hij dat over zijn vader zei en keek hem aan. "We zien nog wel hoe het loopt, ik wil het niet anders hebben dan nu zo bij je te zijn, maar als onze afkomst het echt onmogelijk maakt zal er toch een punt gezet moeten worden. Ik houd werkelijk veel van je Dean, maar ik wil nu even niet nadenken over hoe je ouders zouden reageren." Murmelde ze zacht.
|
|
