Medieval times

Domani + Théoden Winchester

Hij keek naar zijn vrouw en naar zijn kind.'' Lieverd, laten we dit straks bespreken oke? we weten nog niet wie het gedaan heeft, en misschien is diegene al dood.'' sprak hij rustig en keek haar aan.'' Ik bescherm je, even goed als de wachters.'' Sprak hij rustig en knikte even.'' Kom laten wij in ieder geval naar de eetzaal gaan, onze kleine meid een fatsoenlijke maaltijd geven, en zelf even genieten van een kom soep.'' Sprak hij rustig en stond op.'' Ik hoor aan je dat je er bang voor bent, maar je hebt niets te vrezen oke?'' sprak hij rustig en liep nu de akmer uit, met Domani op zijn armen, no way dat hij die daar nu achterliet. DOmani leunde helemaal tegen haar vader aan, terwijl hij rustig de kleinere eetzaal binnen liep, maar al twee borden soep klaar stonden en nu brood, en twee schaaltjes van de jam werden geserveerd. Die uiteraard alleen giftig zou wezen als je uit het bord van hem zou eten. Hij zette Domani rustig op een stoel neer, en een bediende bracht een dere kom soep, een schaaltje jam, en wat brood. Théoden begon rustig wat happen van zijn soep te nemen, waarna hij rustig wat brood besmeerde met jam en daar ook eentje van at. Daarna keek hij even naar hun dochter, die enkel naar de soep keek, en gewoon een stuk brood pakte, en eraan begon te knabbelen. Hij zuchtte even. Dit was niet hoe hij haar herinnerde, en het deed hem pijn om naar te kijken.


Dean Winchester

Hij keek naar haar en zuchtte even voor en moment.'' Ik wil er liever ook niet over nadenken, mijn lief. Maar ik zal nooit een punt achter onze relatie zetten, daarvoor ben je me te dierbaar. Ik wil jou, en niemand anders meer, oke?'' sprak hij rustig en keek haar aan.'' Jouw schoonheid heeft mij betoverd, en die betovering wil ik noot breken, al zit er nog zoveel vuil over jou lichaam heen dat je de schoonheid van jou niet meer ziet. Want jij hebt de schoonheid van binnen en van buiten.'' Sprak hij en drukte haar zachtjes weer een kus op haar lippen. Hij tilde haar nu naar het bed en legde haar er zachtjes op, en begon haar weer te zoenen, en streek zacht over haar lichaam. Hij hoefde niet verder te gaan, maar voor nu wou hij haar gewoon even voelen, haar hebben, nu ze eindelijk in prive konden zijn.

Thèoden + domani Winchester

hij keek naar zijn dochter die nu bijna angstig een lepel van de soep begon te nemen en hij zuchtte, en richtte een bezorgde blik tot zijn vrouw. Daarna keek hij naar hun dochter en kneep even in de hand van zijn vrouw ondertussen maar legde zelf even zijn lepel en dergelijke neer en stond ook op toen zijn vrouw zijn hand losliet en tilde Domani op, die hij daarna op zijn schoot zette." Domani. Eet eens door meisje. Je hoeft niet meer bang te zijn. Hier gebeurt je niets.mama is hier, en papa is hier en die beschermen je nu met hun leven." Hij drukte een kus op de zijkant van haar hoofd en domani glimlachte nu toch zwakjes." Het was zo erg papa.. de gemaskerde man die mij ontvoerde... maar het voelde aan als oom rodrigo. " sprak ze dus doelend op de vader van Cesare, wat toendertijd nog een bisschop was. Echter Thèoden begon nu keihard te hoesten en te kuchelen en zette haar neer, terwijl hij nu opstond en in een keer al het brood eruit gooide, en verder niets. " het brood..." sprak hij en keek haar aan." Vergif. ." Sprak hij nog en zakte door haar knieën. " arresteer die bakker en zijn familie!" Sprak hij en de jam was ook nergens te bekennen. Want het was heel toevallig dat nu er weer iemamd was, net zoals 7 jaar geleden die het brood bracht en er iets gebeurde. Hij kuchelde door, en Domani keek naar haar vader en wou opstaan,maar keek naar haar moeder, wat ze nu moest doen. Een aantal wachters stormden al naar buiten om de arrestatie te verrichten, en twee bediendes begonnen Thèoden te helpen. Maar er kwam nu nog een lading aanzetten, vanuit zijn mond van het eten wat hij onderweg had gehad en nu toch wat soep, maar de jam was nergens te bekennen, al was het brood duidelijk wel paarsig.

Théoden+ domani + Mike Winchester ( en een toefje cesare xD)

Hij werd door de bediendes geholpen naar een andere kamer, en werd direct onder handen genomen. De dokter vond echter al snel niets van gif, iets wat Cesare wist. Hij keek naar zijn koningin en slikte.'' Ik ben bang dat het gewoon een beroerte was, er valt niets van gif te ontdekken.'' sprak hij rustig en keek naar de bediendes.'' Hij moet nu goed rusten, en met een paar dagen moet het beter zijn.'' Sprak de man en keek naar hem. maar ook deze kwakzalver was omgekocht door Cesare, maar dat was natuurlijk niet iets om te verraden. En het gezicht van de dokter zag je niet, zoals altijd, die was bedekt met een wit vogelmasker, evenals zijn huid en alles. Want de dokters in deze tijd moordde meer mensen, dat dat ze die beter maakte. Domani keek naar haar moeder en slikte even.'' mama.. wat is er met papa..'' sprak ze en slikte even voor een moment. Cesare was momenteel in ijn eigen studeerkamer, dus die zou ook speodig het bericht ontvangen, maar uiteraard, die zou de schijn flink op houden, al wist die dayt de koning nu langzaam aan zwakker zou gaan worden. week, 2 weken zolang had hij nog te leven. En een tegengif was er niet, het lichaam moest het dan zelf genezen. Mike kwam nu eraan rennen en keek naar zijn moder.'' mam! er kwam iemand bij me, ik was dingen aan het rgelen voor pa, zoals ik had afgesproken... ik ben zo snel mogelijk hier heen gevlogen..'' sprak hij en pakte zijn moeder rustig in zijn armen.'' Kan ik helpen mam?'' vroeg hij nu rustig en slikte even voor een moment. De rest was nu niet op het kasteel, Dean zat nog bij Isabel en zou vannacht geen eens terug komen, en waar zijn zus was, wist hij ook niet. Evenals waar Dean uit hing maar goed.

mike winchester

hij keek naar het meisje bij zijn moeder en haalde even een wenkbrauw op." Is dat?" Vroeg hij even en wees naar het meisje." Weet je vertel het later maar.. ik ga wel even naar beneden om die mensen te ondervragen. " sprak hij en liep naar buiten en direct naar beneden, al was Mike momentewl ook niet de vrolijkste. Hij liep naar haar cel en opende de cel waarna hij ook behoorlijk serieus naar haar keek."vertel. Wat zat er in het brood?" Vroeg hij nu en keek haar aan. "Hebben jullie plannen geraamd om mijn vader te vergiftigen en voor hem speciaal een brood met gif te bakken?" Vroeg hij streng aan haar, terwijl hij kort keek naar de bewakers. " zwijg niet, ik ben niet bang je hier weg te halen en daarna in de martelkamer te gooien om het op die manier uit je te halen."

ik ga nu ff fietsen, Thèoden doe ik ff als ik thuis ben

Theoden Winchester

Hij keek naar zijn vrouw en slikte even.'' lieverd, kom eens hier..'' sprak hij en slikte even terwijl hij trilde. De dokter keek even naar haar en slikte even'' Ik zal proevers regelen, mijn koningin.'' sprak hij rustig en de dokter verliet de kamer, en kwam terug met een pan soep, een stuk brood, de jam, en uiteraard 3 mensen die konden proeven.'' Oke jullie proeven elk een van de onderdelen, en draaien door.'' Sprak hij rustig en de proevers begonnen met het proebven tot ze alle drie van alles iets hadden gehad, maar geen van hun viel neer. Niet zoals Théoden neer viel, en gevelt werd.'' Koningin, het is hoogstwaarschijnlijk gewoon een beroerte, het eten is niets mee mee, zoals u ziet. De paarse kleur in het overgeefsel word veroorzaakt door de jam.'' vertelde hij rustig en keek haar aan.'' Er is niemand die uw man heeft vergiftigd.'' Sprak de dokter en Théoden knikte even.'' laat die meid vrij.'' Sprak hij en zuchtte even, terwijl hij zich nog zwak voelde momenteel, en het gif zich begon te verspreiden door zijn lichaam.'' Haal mijn zonen op, allemaal. Zowel Sam, Dean als Mike.. Als dit weer gebeurd.. Ik moet het beslissen.. Mijn opvolger.. Misschien word ik wel te oud.'' Hij sloot zijn ogen nu, terwijl hij nu ijn hoofd op het kussen neerlegde.'' breng mij naar onze slaapkamer.'' sprak hij en keek weert naar zijn vrouw.'' Lucretia, maak je alsjeblieft geen zorgen, ik ben met een paar dagen er weer bovenop. Zorg jij nu maar dat Domani fatsoenlijke kleertjes aankrijgt. Wil je dat voor mij doen?'' vroeg hij rustig en keek haar aan.

Mike Winchester

Hij keek naar haar en merkte dat ze niets zei tot hij over de martelkamer begon, en hij grijnste even een beetje.'' Oom Cesare zul je bedoelen? Hij is niet de liefste man, maar hij heeft zelfs mijn broertje afgestaan voor zijn werk.'' sprak hij en keek haar aan.'' Dit zou niet in zijn straat liggen. Hij staat bekend om harde handelin gen en bedreigingen, omdat hij nu eenmaal van Macht houd.'' sprak hij rustig.'' maar zijn hart is te week om iemand te vergiftigen. Of uberhayupt iemand te vermoorden.'' sprak hij en keek naar haar.'' Ik heb liever dat je het nu toe geeft, of mij verteld wie de werkelijke dader is, dan kun je er nog zacht vanaf komen. Anders vermoord ik misschien en onschuldig gezin, of zijn jullie grootste inkomsten in ieder geval weg. Want dat heeft dit wel tot gevolgen. Dat de handel tussen ons en jullie stopt, als je nu niet met de juiste dader op de proppen komt. En schuif het niet af op mijn familie. En trouwens, wie zegt dat die bediendes de waarheid spreken? WIe zegt dat jij ze niet hebt omgekocht? ik ken al die trucjes wel.'' sprak hij en keek haar aan.'' Nou vertel op, wie heeft dit bij mijn vader verzorgd?''

Lucretia Winchester

Ze draaide zich om toen haar man om haar vroeg en keek daarna direct naar de dokter. Er zouden proefpersonen komen en de 3 soorten eten om uit te testen, fronsend keek ze naar de proefpersonen en haar blik ging daarna rustig naar de dokter toe. Er gebeurde niks waardoor Lucretia alleen maar stil bleef, de dokter kwam tot een conclusie en het voelde alsof de stoom uit haar oren kwam. "Wie zegt dat het niet in de kom met soep is gedaan? Misschien was het wel een andere pot jam?" zei ze met haar kaken op elkaar geklemd en sloot even haar ogen om zichzelf rustig te laten worden. Ze luisterde verder naar de woorden van haar man, over hoe de bakkersdochter vrij gelaten mocht worden en hoe hij zijn zonen erbij wou hebben. Ze slikte even. "Mike is beneden met de bakkersdochter, Dean is in de periode dat jij weg was bijna nooit op het kasteel geezien. Sam is hem gaan zoeken maar is ondertussen ook niet teruggekeerd." zei ze zachtjes en keek nog wat naar Théoden. Hij begon over Domani, of ze haar schone kleren aan zou willen doen en ze knikte zacht maar zei verder niks. Ze liep de kamer uit, in haar slaapkamer had ze nog een koffer staan. Aangezien de oude kleren van Domani zelf vast te klein waren haalde ze de oude kleding van Selene tevoorschijn. Ze werkte Domani in een jurkje en glimlachte even terwijl ze alles een beetje goed deed. "Gaan we samen even naar je broer toe oke?" zei ze zacht, doelend op Mike om te vertellen dat Farah weer vrij was maar ze had juist een totaal ander plan. Ze tilde haar dochter weer op en liep richting de kelders, de deur naar de cel werd voor haar opengemaakt en ook weer achter haar gesloten. Ze zette Domani neer en keek even naar Mike. "Wat heeft ze je tot nu toe verteld?" vroeg ze zacht.

Farah Cheney

Vol afschuw keek ze in haar ooghoeken naar de prins, ze zei niks maar luisterde enkel. Zijn woorden lieten horen alsof die Cesare een lieverdje was, in tegendeel zelfs. Ze kon enkel zwakjes glimlachen terwijl ze weer wat voor haar uit keek. Ze fronste echter direct, richtte een vuile blik op de prins toen hij begon over haar werk, over hoe ze hun vaste klanten zouden kwijtraken. Ze zei niks, hield wijs haar mond tot het moment dat hij begon over omkopen. Het eindigde op de vraag wie dit bij zijn vader heeft verzorgd. Opnieuw keek ze hem vuil aan. "Wat denk je van die lieve oom van je? Zie ik eruit alsof ik mensen kan omkopen met dat minimale wat wij verdienen?" ze lachte er slapjes bij. "Je moet oppassen met je wie je vertrouwd, prins. Een oom die vergiftigd, een broer die hoogstwaarschijnlijk met een bedelaar het bed in duikt.." zei ze nors met haar kaken hard op elkaar geklemd. Het laatste had ze misschien niet moeten zeggen aangezien ze het niet zeker wist, maar welke dorpeling zou met een masker rondrijden? Ook het paard was duidelijk van het koninkrijk dus veel twijfel was er niet aangezien meerdere dorpelingen dit dachten. "Martel me zoveel je wilt, maar nogmaals; Ik heb geen motief om je vader te vergiftigen.." zei ze dit keer zachter, haar kaken nogsteeds op elkaar geklemd. Haar ogen schoten naar de deur toen deze openging en merkte de koningin op en een kleiner meisje in haar armen, Farah keek snel weg en hield haar kaken strak op elkaar.

Lucretia Winchester + Farah Cheney

Ze liet Mike rustig uitpraten en legde daarna een hand op zijn schouder terwijl ze kalmpjes naar Farah keek. "Iedereen begint te praten bij het woord 'martelen' lieverd." begon ze rustig en zuchtte dan zacht terwijl ze met haar andere hand over de haren van Domani streek. "Oom Cesare is terug, Domani is weer gevonden en direct erna wordt je vader vergiftigd. Niemand in het dorp weet nog van Domani, dus ook Farah kon dit niet weten. Ik zet oom Cesare niet aan de kant, maar ik hou hem wel in de gaten. Evengoed als Sam.' zei ze zachtjes en haar blik ging naar Mike. "De reden dat Farah wegkijkt is omdat haar moeder onze beste dienaar was, respect heet dat." zei ze kalm en glimlachte. "Haar moeder was puur, sprak geen leugens en ook dat is overgebracht naar haar dochter. Iets waar ik in geloof, mijn kind." sprak ze tegen Mike en maakte een gebaar naar de ridders om Farah los te maken.
Farah zelf keek eerst met grote ogen naar de ridders, bang dat ze haar iets aandeden. Toen haar enkels en polsen bevrijd werden van de strakke ketens kon ze niks anders doen dan naar haar pijnlijke polsen grijpen. Met verwarde ogen keek ze naar zowel de prins als naar de koningin.
"Het verhaal over Dean is werkelijk nog een raadsel maar ik sta er eerlijk gezegd niet van versteld als het waar is." zei Lucretia zachtjes lachend naar zowel Mike als Farah. "Je vader heeft gezegd dat Farah mag gaan maar ik wil echter een deal met haar sluiten." zei ze serieus terwijl haar blik nu naar Farah ging. "Vertel." was het enigste wat uit Farah's mond kwam, een klein beetje schor. "Ik wil dat je mijn oren en ogen bent, zowel in het dorp als in het kasteel op het moment dat je hier bent. Bewijs dat je theorieën kloppen en jij en je vader, maar vooral jij Farah, zullen rijkelijk beloond worden door de koninklijke familie." zei tot slot en tilde Domani weer op in haar armen. Ze keek daarna naar Mike. "Wijs jij Farah naar de uitgang, en aangezien haar paard en vandoor is kun je haar ook net zo goed een lift naar het dorp geven niet?" zei ze plagend maar deels ook serieus terwijl ze de cel verliet met een klein grinnikje.
Farah keek echter verbaasd naar het voorstel van Lucretia, ze haalde haar schouders op als teken dat ze het wel oké vond. Lucretia verliet de ruimte, bij haar laatste woorden wist ze niet zo goed hoe ze die moest opvatten. Zowel het 'rijkelijk belonen' stuk als het stuk over haar een rit geven naar het dorp. Ze trok een wenkbrauw omhoog en keek dan naar Mike, ze had 2 keuze's; hem volledig gaan haten omdat hij zo twijfelachtig over haar dacht, wat natuurlijk begrijpelijk was, of de strijdbijl begraven en zich maar gedragen naar haar leeftijd. Ze koos voor het laatste. "Ik hoop dat jij enig idee hebt wat je moeder bedoeld met die.. hints." zei ze zachtjes lachend maar hield daarna meteen stil. Nog geen paar minuten geleden keek ze hem vuil aan en dreigde hij met martelingen, nu deed ze opeens normaal tegen hem, wat eigenlijk ook de bedoeling is tegen een prins.