I am not strange!

Dave Renard

Dave probeerde een soort van sprong naar achteren te maken, maar dat faalde nogal doordat hij uiteraard in die ketting nog zat en er zat uiteraard een kind aan zijn been vast. Hierdoor valt hij op de grond neer waardoor het pijnlijke grimas dat hij trok er door zijn verminkingen er behoorlijk vreemd en misschien net wat meer angstaanjagend eruit zag nu. 'Kleine meid ik zal maar uit zijn buurt blijven' zei de dokter. 'Jou mama en papa hebben je hier naar toe gestuurd zodat wij je beter kunnen maken maar dat word je niet in zijn buurt' zei die dokter weer. Dave wou wat zeggen, maar sloot zijn mond direct weer en wende zijn blik af. Toch wanneer een dokter even niet kijkt steekt hij voorzichtig zijn hand naar dat kleine meisje uit, zeker zal zij toch geen kwaad in de zin voor hem hebben. Wanneer de dokter het weer in de gaten krijgt word er weer aan de ketting getrokken.

Esmeé Oakbranches

Ze keek naar de man en schudde haar hoofd op zijn woorden.'' nee, papa noemde mij gek..'' Sprak ze en slikte even een beetje, en keek nu naa de man die ze vast bleef houden en haar tranen bleven lopen.'' ikk niet bij man weg, hij groot, en lief, hij niet eng.'' sprak ze en slikte even een beetje en keek naar hem.'' Amelia zegt ook dat man veel beter is dan jullie, jullie mij van Mama weg getrokken. Mama wou mij niet hier.'' Sprak ze en keek nu naar Dave en slikte even.'' jij groot, ikke wel bij jou mogen blijven toch, meneer?'' sprak ze netjes en liet zijn been toch maar even los maar bleef in zijn buurt, als die dokters haar weer zouden grijpen zou zij weer tegen hem aankruipen.'' Ik wil niet weg bij meneer.'' Sprak ze en trok haar pop tegen haar aan.'' Amelia vind deze meneer ook lief.'' sprak ze en keek naar haar pop.'' Ja he Amelia, deze meneer doet ons geen kwaad.'' SPrak ze en schudde haar hoofd.'' nee mannen in het wit zullen jou nooit van me meenemen, wij zijn beste dinnetjes.'' sprak ze even tegen de pop, voor ze weer even iets dichter tegen Dave aan ging staan.

Damain

Hij keek naar hem en zuchtte even voor een moment.'' Dat maakt me niet uit, dan weet je dat je toch iemand hebt waarmee je bevriend bent hier.'' Sprak hij rustig en zach hoe hij begon te blozen enzijn nek begroef, waardoor hij zijn armen vrij automatisch om hem heen sloef en slikte even voor een moment, en haalde nu een hand onder zijn kin, en slikte even kort, zou hij het doen, maar na een moment betwijfeld te hebben, zette hij toch zijn lippen op de zijne, niet direct zo uit liefde, meer lust naar een andere man eigenlijk momenteel, weer even voelen hoe geweldig het is om met een andere man te zijn. En ook al kon het een kort moment zijn, het voelde nu absoluut al niet verkeerd om zo te zitten.

Damain

Hij zoende rustog door toen hij erop in ging, en kroop nu ook gewoon nader terwijl hij hem rustig bleef zoenen, tot er geklop op de deur was, en hij verschrikt direct helemaal wegdook achter een kast, en een dokter binnen kwam met een dienblad.'' Kijk eens, je eten voor vanavond. Vanavond heb je een uur therapie in plaats van morgen, de dokter die je normaal hebt is ziek. Eet rustig, en met een uurtje komen we je ophalen.'' Sprak de vrouwelijke doktor rustig tege hem en vertrok weer waarna ze de deur achter zich sloot, en Damain nu achter de kast vandaan kwam. Dan zouden ze hem vast inmiddels ook aan het zoeken zijn... Hij hoorde hoe de deur weer op slot ging en hij slikte even.'' het.. Het spijt me, maar dan moe ik straks mijn kop tonen, voor ze verdacht worden..'' sprak hij en had duidelijk in zijn stem wat medeleven met Damon.

Damain

Hij keek naar hem en glimlachte.'' Ik kom snel terug.'' Sprak hij en streek nog even langs zijn gezicht, en gaf hem een lieve kus, voor hij vertrok, maar voor hij de deur uit ging nog even zijn gezicht liet zien. hij liep door de gangen, al wel niet lang, en je zou nog een gil kunnen horen, aangezien er al wat dokters in engelse bolhoeden, zwarte regnjassen, en een zwarte paraplu waren gekleed, en hem nu naar zijn eigen kamer jaagde, en toen hij binnen was, die direct op slot deden.'' We moeten hem in de gaten houden, we kunnen hem niet nogmaals verliezen.'' Sprak een van de doktoren voor zijn deur en een traan liep toch over zijn wangen. Dat betekende dus waarschijnlijk minder vrijheid..

Damain

hij keek naar zijn eten wat al in de kamer stond en nam enkel een hapje groenten en meer wou hij ook gewoon niet. Hij wou nu naar Damon toe, en hij begreep het niet was hij toch verliefd? Of was het een moment opname en wou hij gewoon weer eens een man voelen? Hij wist het niet. Na een kwartier ging de deur open en kwam een dokter binnen."jr hebt speelkwartier. " sprak de dokter en damain wist het direct hij moest opnieuw beginnen. Zijn been werd aan een ketting gelegd toen hij eenmaal buiten was en die aan een grote ijzeren paal, en hij slikte terwijl hij naar het raam van Damon keek waar hij uitzicht over had. Hij had er zeker geen spijt van en hoe lang het ook zou duren... die kus wou hij hoe dan ook herhalen..

Damain Emeri

De glimlach die er eerder op zijn gezicht zat, was allang weg gestorven en constant kwam Damon omhoog, en wou hij naar hem toe. Waarom voelde hij zich zo? Het was gewoon raar voor hem. Was hij toch verliefd? Hij zag nu drie doktoren dichterbij komen, die zich al snel aledrie brits hadden gemaakt en hij gilde terwijl hij op stond en weg wou rennen, maar door de ketting op de grond klapte en bleef liggen, angstig en wel terwijl hij opnieuw angstig gilde door dat een dokter brits begon te praten, en hij werkelijk alles deed om het op te laten houden. Ze bezorgde hem eerder trauma's hiermee dan genezen.. hij was gewoon doods en doodsbang.